ข้างในซาคาซึคิ* ลึกลงไปในหยาดหยดใสก

ข้างในซาคาซึคิ* ลึกลงไปในหยาดหยดใสกระจ่างของสาเกและกลีบซากุระนั้น มีความลับซ่อนอยู่...

- ความทรงจำแห่งจอกสุรา : ตอนต้น -

คนที่ข้ารัก....
เขาผู้นั้นเป็นบุรุษผู้สงบเคร่งขรึม ทั่วทั้งร่างสูงชะลูดปกคลุมด้วยกลิ่นอายอันสงบเยือกเย็น
เขามีนัยย์ตาสีทองราวทรัพย์สมบัติอันล้ำค่า แต้มแต่งด้วยสีชาดบนผิวขาว และแม้ดวงตาคู่นั้นจะแทบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ หากยามมองมาทีข้านั้นแสนอ่อนโยนจนหัวใจไหวสะท้าน
เขาผู้นั้นกำเนิดจากสรวงสวรรค์ บนความศักดิ์สิทธิ์ที่ห่างไกลโลกีย์ แม้ยามร่ายรำกำราบศัตรูตามหน้าที่แห่งศาสตราวุธ ก็มิได้ถูกโลหิตก่ำชาดทำให้แปดเปื้อนเลยแม้แต่น้อย
คนที่ข้ารัก... เขาผู้นั้นงดงาม
คนที่ข้ารัก... เขาผู้นั้นแข่งแกร่ง
คนที่ข้ารัก... เขาผู้นั้นซ่อนความอ่อนโยนมากมายไว้ใต้ใบหน้าที่เหมือนจะเรียบเฉย
คนที่ข้ารัก... เขาผู้นั้นคือพี่ชายของข้า....
สายลมพัดเอื่อยๆ ลมของยามบ่ายของฤดูใบไม้ผลินั้นมิได้อบอ้าว แต่กลับยังแฝงด้วยกลิ่นอ่อนจางของดอกไม้
ที่ริมระเบียงของเรือนไม้หลังใหญ่ ร่างสูงใต้ชุดกิโมโนงามวิจิตรอย่างโอยรันกำลังเอนกายพิงเสา มือข้างหนึ่งถือจอกสุรา ข้างๆกันยังมีไหสาเกที่ราวกับเป็นเอกลักษณ์ประจำกาย
ซากุระบานเต็มต้น แทบบดบังผืนฟ้าด้วยสีชมพูอันอ่อนหวาน...
"ดื่มแต่หัววันเลยหรือ"
เสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลอันคุ้นหูทำให้คนถูกทักไม่ต้องหันไปมอง เรียวปากขยับยิ้มในขณะเอ่ยตอบ
"ก็พี่ดูสิ ซากุระสวยขนาดนี้ ถ้าขาดสุราไปก็คงจะกร่อยแย่เลยนี่หน่า"
คำตอบที่ฟังดูไม่ใช่เหตุผลที่เหมาะสมเสียเท่าไหร่ทำให้คนถามถอยหายใจ แต่ก็ไม่ได้ตำหนิอะไรอีกด้วยความคุ้นเคยกับนิสัยของอีกฝ่ายดี
ดวงตาคู่คมมองดูใบหน้าของโอดาจิผู้น้อง พิจจากพวงแก้มที่ขึ้นสีระเรื่อและนัยน์ตาชุ่มฉ่ำก็พอเดาได้ว่าคงดื่มมาสักพักแล้ว
"ออกมาตากลมแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย"ทาโร่ทาจิกล่าว อุณหภูมิของเดือนเมษาไม่นับว่าหนาวนัก แต่ก็ยังเย็นอยู่
นัยน์ตาเหลือบเห็นกลีบซากุระทีปลิวมาติดอยู่บนมวยผม แล้วจึงเอื้อมมือไปหยิบออกให้อย่างคุ้นเคย
จิโร่มองตามปลายนิ้วเรียวที่เอื้อมเลยผ่านหน้าของตนไปยังเรือยผม ทั้งข้อนิ้วชัดเจน สีขาวสะอาดของผิวหนังที่ตัดกับสีของกลีบซากุระ ทุกรายละเอียดนั้นทำให้สติหลุดเข้าสู่ภวังค์ไปชั่วครู่
"และอย่าดื่มมากเกินไปนัก"
เป็นเสียงของทาโร่ทาจิที่ทำให้เขาได้สติกลับมาอีกครั้ง เรียวปากรีบแย้มยิ้มกว้างกลบเกลื่อน
"โธ่พี่จ๋า พี่เลี้ยงน้องมาให้แข็งแกร่งจะตายไป ทั้งลมทั้งเหล้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก~"
รู้ว่าผู้เป็นพี่นั้นหวังดีและห่วงใยเขา กระนั้นก็กล่าวติดหยอกล้อตามนิสัย
ดื้อดึง... เอาแต่ใจ... โอดาจิผู้พี่เพียงส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจ มือใหญ่ลูบเส้นผมสีน้ำเงินเข้มเบาๆพร้อมเอ่ย
"ข้ามีงานต้องไปทำ เจ้าอยู่ต่ออีกสักพักก็กลับเข้ามาในตัวเรือนเถิด"
เพราะรู้ว่าแม้ดื้อดึง... คนผู้นี้ก็ไม่เคยเลยที่จะขัดใจเขา..."จ้าๆ~"
รับคำเสียงยาว นัยน์ตามองตามร่างสูงที่เดินจากไป พลันรอยยิ้มบนเรียวปากก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเส้นตรง
สำหรับทาโร่ทาจิ จิโร่ทาจิก็ยังคงเป็นน้องชายตัวเล็กที่เอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน
ที่เป็นอย่างนั้น... เพราะจิโร่ปรารถนาให้มันยังคงเป็นเช่นนั้น...
เป็นน้องที่สามารถดื้อดึงได้... สามารถออดอ้อนหรือโผกอดอีกฝ่ายได้ง่ายๆ...
ซากุระถูกลมพัดผ่าน พากลีบอันเบาบางนั้นให้ร่อนลงสู่ผิวน้ำใสกระจ่างในจอกสุราสีชาด
โอดาจิผู้นั้นจับจ้องจอกในมือ ภาพที่แสนธรรมดากลับสะทกสะท้อนขึ้นในอกจนหัวใจปวดร้าว
มองเงาสะท้อนเลือนลางของตนในสาเก...
มองกลีบดอกไม้ลอยวนเคว้งคว้างบนหยาดสุรา...
มองดูหยาดน้ำตาที่ตกต้องลงสู่จอก ก่อเกิดระลอกเล็กๆที่ทำให้เจ้ากลีบซากุระยิ่งหมุนวน
...ข้างในซาคาซึคิ ลึกลงไปในหยาดหยดใสกระจ่างของสาเกและกลีบซากุระนั้น มีความลับซ่อนอยู่...
รสของสุราที่แตะปลายลิ้นและไหลสู่ลำคอ มิอาจรู้ว่าเพราะรสของดอกไม้หรือน้ำตาที่ทำให้รสชาติของสาเกจอกนี้แปลกประหลาด
หวาน... และขม...
ขมเสียจนปวดร้าว...
...ข้ารักท่าน...
ข้ารักท่าน...
ข้าได้เพียงแต่รักท่านด้วยความเจ็บปวดเช่นนี้...
มันคือบาป... คือความชั่วร้ายอันแปดเปื้อน
รักพี่ของตน ลุ่มหลงในความรักที่ไม่ถูกต้อง จมลึกเสียจนมิอาจถอนตัว
สุราในจอกเมื่อเติมเต็มแล้วยังดื่มให้หมดไปได้ แต่ความรู้สึกในใจนี้ ไหนเลยจะทำให้หายไปได้ง่ายดายนัก...

********

เขาฝัน...
แน่นอนว่าดาบนั้นย่อมมีมีความฝันเช่นเดียวกับมนุษย์ อาจเพราะแม้แท้จริงทางกายภาพจะต่างกัน แต่ก็ยังมีจิตวิญญาณและความทรงจำเหมือนกัน
ความฝัน... คือกระบวนการหนึ่งในการจัดการกับความทรงจำ
มองไปยังเด็กน้อยในชุดยูคาตะปักลายดอกไม้ตัวสวย แม้เส้นผมยาวและใบหน้าจะแลดูอ่อนหวาน กระนั้นก็ยังเป็นเด็กชายผู้หนึ่ง
"ร้องไห้ทำไม มีใครรังแกเจ้ากัน"เสียนุ่มเอ่ยถาม ทาโร่ทาจิในอดีตนั้นมิต่างจากปัจจุบันมากนัก เว้นเพียงเส้นผมที่ยาวเพียงต้นคอ และใบหน้าที่ติดจะอ่อนเยากว่าเล็กน้อย
"เขา....พวกเขาบอกว่า...ฮึ่ก... บอกว่าข้าเป็นตัวประหลาด..."จิโร่ทาจิในวัยเด็กตอบ น้ำเสียสั่นเครือเจือสะอื้น มือน้อยๆกำชายแขนเสื้อพี่ชายไว้แน่น
"ข้าชอบชุดนี้ ข้าชอบปิ่นปักผม แต่...ฮึ่ก แต่พวกนั้นบอกว่า...เด็กผู้ชายไม่เกล้าผม มะ...ไม่ใส่ชุดแบบนี้ พี่จ๋า... จิโร่เป็นตัวประหลาดจริงๆหรอ..."
นัยน์ตาสีทองมองดูดวงหน้าน้อยๆที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา แล้วจึงเช็ดมันออกช้าๆ
"ไม่... ไม่เลย สำหรับข้าแล้วจิโร่ทาจิคือดาบที่งดงามที่สุด มีค่าที่สุด"
...ข้ายังจำได้... ว่าสำผัสจากปลายนิ้วนั้นนุ่มนวลเพียงใด... "ดังนั้น อย่าให้ใครมาบอกว่าเจ้าเป็นอื่น... จำไว้นะ ต่อให้จิโร่ไม่สำคัญกับใคร แต่ก็เป็นคนสำคัญที่สุดของพี่"
...และยังจำได้... ว่าประโยคนั้นแสนนุ่มนวลยิ่งกว่า... เป็นพลังที่ทำให้หัวใจของเด็กน้อยในวันนั้นก้าวผ่านทุกความอ่อนแอมาได้จนถึงวันนี้...
เห็นภาพสองคนที่กอดกันแน่นแล้วจึงหลับตาลง จำได้ว่านับจากวันนั้นเองที่ทาโร่ไว้ผมยาวเป็นเพื่อนเขา
ในยามนั้นเขายังคงรักและเคารพอีกฝ่ายในฐานะพี่น้องอย่างแท้จริง
แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่... เพราะความอ่อยโยนเอาใจใส่ของอีกฝ่าย หรือเพราะความอ่อนแอโสมมของใจตนเอง รู้ตัวอีกที ความรักดั่งน้องพึงมีต่อพี่กลับกลายเป็นรักในฐานะคนๆหนึ่ง

Kết quả (Việt) 1:

Matsuyama Kitakyushu * giá ở Samara Sâu trong một giọt nhỏ vì lợi ích rõ ràng, và giảm rõ ràng của Sakura cánh hoa. Đó là một bí mật ẩn...-Liquor Hiển thị, bộ nhớ tuyệt vời: bắt đầu -Những người tôi yêu thương...Ông là một người đàn ông hòa bình người đã long trọng trên cao rất cao bảo hiểm với cơ thể mùi bình tĩnh lạnh.Ông có đôi mắt vàng nai c. kho báu có giá trị. Đóng dấu với màu đỏ trên da, và thậm chí là một đôi mắt, họ hầu như không hiển thị bất kỳ cảm xúc. Nếu một nhìn vào tôi ăn đêm đó cho đến khi trái tim waisathan.Ông những người có nguồn gốc từ thiên đường thiêng liêng trong đêm khiêu vũ đi nhàm chán, ngay cả để ngăn chặn kẻ thù bởi một nhiệm vụ đã là tuyệt vời sattra sarawut tươi sáng màu đỏ máu đặt tám thực sự thậm chí ít hơn. Những người tôi yêu thương... Anh ấy tuyệt đẹp.Những người tôi yêu thương... Ông đang chạy đua trong bài.Những người tôi yêu thương... Ông là rất nhẹ nhàng, ẩn dưới một nhiệm vụ không phải là trơn tru.Những người tôi yêu thương... Ông là em trai của Chúa... Gió thổi từ từ trong gió mùa xuân buổi chiều vì vậy không nghẹt, nhưng mùi hoa với nhạt, mềm.Tại sân hiên của nhà sau khi gỗ lớn. Dự thảo nam cao Lady châu Âu ví dụ là thư giãn nghiêng cực chạy Oy vey! Một tay giữ màn hình rượu Có cũng khô sake. như là một danh tính vật lý.Sakura trong nở đầy đủ Thạc sĩ Hầu như che khuất bầu trời với miếng tráng lệ của Hồng ngọt... "Để uống, nhưng người đứng đầu của ngày nào."Nhà hàng mềm bass thấp đã là để chào đón người không bật để xem xét. Giảm dần miệng nụ cười, trong khi di chuyển câu trả lời đúng. "Đó là một xem đẹp trai Sakura. Nếu thiếu rượu, nó sẽ có một "tồi tệ hơn cả insipid, ở đây.Câu trả lời rằng âm thanh không chỉ thích hợp lý do để lãng phí một câu hỏi lên để hít thở, nhưng nó đã không đổ lỗi cho bất cứ điều gì. quen thuộc với thói quen khác tốt. Một đôi mắt xem khuôn mặt của em gái tôi, người chủ trì da ji sắc nét. Ken từ đặc tả màu nhạt má, nhẫn và mắt chảy nước, đủ rằng ông có thể uống trong khi."Điều này sẽ ở lại mataklom" Taro Ta JI nói. Nhiệt độ tháng Mesa không đó lạnh, nhưng nó vẫn còn là lạnh.Mắt một cái nhìn để xem Sakura cánh hoa thip Leu thôi bun và sau đó đạt được để lấy một ví dụ quen thuộc. Các giao diện mạnh mẽ như ngón tay mảnh mai Gin mà đến qua thuyền của họ thông qua toàn bộ văn bản để yaphom inch rõ ràng. Màu sắc của da cắt với màu sắc của cánh hoa hoa anh đào. Tất cả các chi tiết, đầy đủ thông tin chỉ rơi vào giấc ngủ "Và không uống rượu quá nhiều."Giọng của khoai môn Ta chí mà làm cho ý thức của mình trở lại một lần nữa. Một nụ cười rộng để hoa trong một vội vàng thậm chí khi giảm dần miệng ngập nước với. "Ồ, anh trai cha Máy bay huấn luyện Anh, gió mạnh, cả hai sẽ chết tất cả rượu mà tôi không thể làm ~ "Biết cậu, Tuy nhiên, ông hy vọng và mối quan tâm, chẳng hạn như đùa thói quen thanh.Bướng bỉnh... Gỡ bỏ, nhưng... O da Jin, người pee, chỉ cần nhẹ nhàng để từ chối của tâm. Nụ hôn lớn tay, mái tóc đen tối màu xanh nhẹ nhàng với đề cập đến."Tôi có một công việc để làm. Chủ sở hữu là một thời điểm đã đi trở lại vào nhà với anh ta. "Vì tôi biết rằng mặc dù các bướng bỉnh... Người này đã không bao giờ mâu thuẫn với anh ta... cha ~ " Có được một cái nhìn dài mắt, giọng nói, theo dự thảo, cao nhất tốt tới nhà cảm thấy trên một miệng giảm dần, dần dần thay đổi thành một đường thẳng. Cho Ta ta Ji Ji taro khoai môn-JI, nó vẫn còn là một em trai người đã nhưng không bao giờ thay đổi.Đó là như vậy... Bởi vì những mong muốn mạnh mẽ, nó vẫn còn là một gin...Một cô gái có thể được bướng bỉnh... Có thể món quà hấp dẫn hoặc dễ dàng chấp nhận một DART... Sakura là gió thổi qua các. Môi một làn da ánh sáng, rõ ràng không cần thiết và hạ cánh trong màn hình màu đỏ rượu.O da ji trong lưu trữ màn hình Hình ảnh thamdaklap sathok tim-đau ngực, cho đến khi nứt của sự phản ánh.Tìm ra sự phản ánh của mình trong lợi ích...Treo vòng lặp có nổi aimlessly trên mongklipdokmai để nhỏ giọt rượu...Nhìn để nhỏ giọt nước mắt rơi xuống đến gợn sóng nhỏ bắt đầu hiển thị làm cho chủ sở hữu hơn anh đào cánh hoa xoắn ốc. ... Bên trong sóng thần ả giá chờ đợi để nhỏ giọt xuống sâu rõ ràng trong hố vì lợi ích và Sakura cánh hoa. Đó là một bí mật ẩn...Hương vị của lưỡi và cảm ứng rượu đổ vào Miyagi có thể biết vì cổ của hoa hoặc những giọt nước mắt làm cho này hương vị lạ của sakechok.Sweet... và kinh khủng...Khó chịu crack như vậy đau...... Tôi yêu bạn...Anh yêu em...Tôi đã chỉ trong tình yêu với đau này...Đó là một tội lỗi... Đó có phải là thực sự một cái ác tám?Tình yêu của Anh Ngắm cảnh của tình yêu là không hợp lệ. Đánh chìm sâu đã bị hỏng cho đến khi các tiểu Vương Quốc có thể rút lui.Rượu trong uống uống ly khi hoàn thành, có cảm giác này trong tâm trí, nhưng hư không để làm cho sinh viên biến mất....******** Ông mơ ước...Tất nhiên, có thanh kiếm giấc mơ cũng như con người có thể, bởi vì ngay cả khi những vật chất là thực sự, nhưng nó vẫn còn có tinh thần và bộ nhớ của cùng một.Một giấc mơ... Là quá trình giao dịch với những kỷ niệm. Cậu bé trong loạt u các khá thêu hoa kata. Mặc dù những mái tóc dài và khuôn mặt sẽ xem xét ngọt Tuy nhiên, như một cậu bé. "Tại sao có bất cứ ai để kẻ bắt nạt Chúa wept" mất mềm câu hỏi được đề cập. Trong quá khứ, Ta chí taro không nhiều khác nhau từ hiện tại ngoại trừ mái tóc chỉ dài, chỉ cần dính vào cổ và khuôn mặt là một chút ánh sáng trên một hợp lý. "Ông... họ nói... huek... Nói với tôi như thằng... "JI Ta JI trẻ rực rỡ câu trả lời để lãng phí nước kết hợp sauen tremble. Nhỏ tay cầm tay áo chặt chẽ Đại ca. "Tôi thực sự thích loạt bài này, tôi thực sự thích tóc pin ren, nhưng... huek, nhưng nó nói rằng tôi không thể tuyên bố cậu bé WHA...... không đeo cái này. PI cha... Lạ thật sự như một ro GI... Vàng mắt nhìn mặt hút ít ban nhạc với một giọt nhỏ của nước mắt và sau đó xoá sạch nó từ từ."No... không phải ở tất cả. Đối với tôi, TA Chi Chi là rực rỡ nhất đẹp thanh kiếm. Giá trị nhất."... Tôi vẫn còn nhớ... Làm thế nào để sao lưu một phát từ trong tầm tay mềm đủ... ", do đó, không để cho bất cứ ai khác nói là... Nhớ!, cường độ cao với GI không có ai, nhưng nó là người quan trọng nhất của hai anh em. "... Và hãy nhớ... Cho dù câu rất mềm thêm... Nó là sức mạnh mà làm cho trái tim của con nhỏ trong bước thông qua tất cả điểm yếu đến cho đến nay... Tôi thấy hai người ôm nhau chặt chẽ, mắt xuống. Hãy nhớ rằng kể từ ngày hôm đó tại tóc dài như khoai môn, bạn bè của mình.Vào buổi tối ông vẫn còn yêu thương và tôn trọng các bên khác như một anh em xác thực. Nhưng tôi không biết khi nào... Vì sự chú ý của bên thả mồi đúc, hoặc vì sự yếu kém của mình somom. Kiến thức. Khách du lịch yêu anh em của chúng tôi và em gái của tìm thấy tình yêu như là một người.