ไปเป็นเพื่อนเค้าล้างจาน" ผมตอบสั้น

ไปเป็นเพื่อนเค้าล้างจาน" ผมตอบสั้น ๆ ไม่ค่อยอยากพูดอะไรมากเพราะไม่รู้จะพูดทำไม บอกละเอียดไปไอ้ขี้คิดมากนี่ก็คงไม่สบายใจซะเปล่า ๆ ปุณณ์พยักหน้ารับ แล้วโยกตัวกลับไปนั่งหลังตรงดูไพ่ในมือตามเดิม "ใจดีเนอะมึงอะ" แต่ยังไม่วายแขวะกูอีก... ห่านนี่ "ก็เหมือนมึงไง ใจดีไปล้างจานเป็นเพื่อนกู" "เพราะกูรักมึงต่างหาก" "แต่กูมีนํ้าใจโดยสันดาน" ต่อล้อต่อเถียงแบบนี้เลยโดนมันโบกเข้าให้ครับ ฮ่า ๆ ไอ้ปุณณ์ส่ายหัวขำผมก่อนจะปิดประเด็นไป เพราะไพ่วนมาถึงมือมันพอดี ได้เวลาถังแตกแล้วสิมึง หึหึหึ ผมนั่งมองปุณณ์ที่กำลังขบคิดอยู่ว่าจะทำไงกับไพ่ในมือดีพลางกลับไปคิดถึงเรื่องที่จิ๊ดถามเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน... ผมไม่รู้ว่าความรักของพวกเราถูกคนอื่นนิยามไว้ว่าอย่างไร... แต่ผมรู้ว่าเราสนุก ที่ได้เป็นทั้งเพื่อนและคนรักกัน ผมดีใจที่เป็นแบบนั้น ผมดีใจที่มีปุณณ์ : ) ***
และแล้วเวลานอนก็มาถึง... พวกผมก็เดิม ๆ อะครับ นอนกันเป็นพวกสุดท้ายตลอดดด มิน่าตอนเล่นไพ่อยู่ข้างล่างถึงรู้สึกว่าเงียบ ๆ ร้างผู้คนแปลก ๆ ที่ไหนได้เค้าขึ้นมานอนกันหมดแล้วนี่หว่าา เหลือแต่พวกผมเนี่ย นั่งตีไพ่ แตกไม่แตก กันอยู่ได้ (หมดตูดเลย แม่งงง) ก่อนขึ้นตึกนอน เอิ้นเดินมาหาผมกับปุณณ์ที่กำลังจะไปนอนกันอยู่แล้ว แต่เพราะเห็นสีหน้าค่อนข้างจริงจังจากเอิ้น พวกผมจึงยอมหยุดคุยด้วยแต่โดยดี (ส่วนบรรดาเหี้ยปากหมาทั้งหลายที่เดินไปก่อนยังไม่วายหันมาแซวว่าเดี๋ยวจะหายาแดงมาทำแผลให้ ถ้าเกิดกรณีพิพาทแย่งตัวผมขึ้นมา... ห่า ปากนะมึง) แต่จริง ๆ พวกมันก็แค่แซวไปงั้น ๆ อะครับ เพราะเอิ้นไม่ใช่คนอย่างนั้นซักหน่อย (รึเปล่าวะ..) เอิ้นแค่มาขอโทษปุณณ์เรื่องเกมนั้นที่ทำให้พวกผมทำสงครามเย็นกันเกือบ 2 วัน (จริง ๆ ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ สนุกดี) แน่นอนว่าไอ้พ่อพระทำตัวเป็นคนดีสุด ๆ มันรีบตบไหล่เอิ้นแล้วบอกไม่เป็นไร มันเข้าใจ แต่ยังไม่วายหันมากัดผมต่อซึ่ง ๆ หน้า "จะอีกกี่ทีโน่ก็ไม่ว่าอยู่แล้วนี่" -วยเหอะ กูทำจริงแล้วมึงจะหนาว (หึหึหึ...) แล้วก็ด้วยความที่ไอ้เอิ้นมันเป็นคนดีอะครับ เลยไม่รู้เท่าทันพวกเจ้าเล่ห์อย่างไอ้ปุณณ์ ผมคิดแล้วว่ามันมีกลิ่นแปลก ๆ ทะแม่ง ๆ ตอนที่เอิ้นยกมือไหว้ขอโทษขอโพยเราอีกรอบแล้วปุณณ์บอกว่า ถ้าอยากให้หายโกรธต้องแลกด้วยอะไรอย่างหนึ่ง... ตอนนั้นผมคิดว่ามันจะไปต่อยกันจริง ๆ อย่างที่ไอ้โอมแซวรึเปล่าวะ (แอบระแวง) แต่หลังจากรอมันสองคนที่เดินหายไปไหนไม่รู้พักใหญ่กว่าจะกลับมาได้ ผมก็พบว่า.... ป้ายชื่อไอ้เอิ้นแหว่งเรียบร้อย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก เหี้ยแล้วมึง มึงกล้าฆ่าประธานเชียร์ ระวังเจอกองร้อยเตะสลบ ผมยืนขำไอ้เอิ้นจนท้องแข็งตอนที่มันพูดว่า "กูไม่ถามแล้วว่าโน่ตายได้ไง.... แม่ง" ฮ่า ๆๆ กูเข้าใจอารมณ์(เซ็ง) และแน่นอนว่ากว่าพวกเราจะกลับขึ้นห้องนอน ไฟก็ปิดมืดเรียบร้อยแล้ว เอิ้น ปุณณ์ ผม ค่อย ๆ ย่องเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง เพราะทุกคนหลับกันหมด แถมยังนอนกระจัดกระจายเกลื่อนกลาดอีก ผมบอกราตรีสวัสดิ์เอิ้น ก่อนจะเดินข้ามตัวพีทไปลงหลุมกลางระหว่างมันกับโอม แล้วก็คิดว่าได้เวลานอนฝันดีซักที
แต่ยังไม่ทันจะเริ่มฝันสักเรื่อง! ก็มีเงาประหลาดลึกลับมาแทรกกลางระหว่างผมกับพีทก่อน! เฮ้ย เหตุการณ์นี้มันคุ้น ๆ... ผมหรี่ตามองหน้าไอ้เลขาสภาฯที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แทรกตัวลงมาอย่างไม่สะทก "เมื่อคืนก็มึงใช่มะ!" ผมด่ามันลอดไรฟัน เห็นในความมืดว่าคู่สนทนากำลังปั้นหน้ากวนตีนชิบหาย "มั้ง.." มันตอบแค่นั้นก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วสอดแขนมาใต้หัวผม เพื่อให้ใช้หนุนแทนหมอน ผมส่ายหัวหน่าย ๆ แต่ก็ยอมหนุนแขนมันโดยดี "เจอกันในฝันนะ ฝันดีครับ" ปุณณ์กระซิบเสียงเบาก่อนจะดึงผมมากอดและประทับจูบบนหน้าผากแผ่ว ๆ ผมหลุดขำนิดนึงเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นน้องมันอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็วาดวงแขนกอดกลับ จริง ๆ ไม่เห็นจำเป็นต้องอวยพรแบบนี้เลย ผมฝันดีทุกคืนที่มีปุณณ์อยู่แล้ว =] แต่ก็ว่าตอนนอนนอนท่านั้นนะ....... ทำไมตอนเช้าตื่นมาถึงกลายเป็นว่า... ผมกำลังก่ายไอ้โอมไปซะฉิบ!? "เชี่ยโน่... ขามึงหนัก เอาออกปายย" เสียงเชี่ยโอมงึมงำ ๆ ด่าผมตอนแดดแสงเริ่มส่องมาทางหน้าต่าง แต่อากาศร้อน ๆ แบบนี้ได้ก่ายคนตัวเย็น ๆ อย่างไอ้โอมมันสบายดีนี่หว่า (โอมมันเป็นพวกตัวเย็นครับ ไม่รู้ทำไม ผมเลยชอบนอนก่ายมันเวลาร้อน ๆ มากเลย) ผมลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเห็นไอ้ปุณณ์ยังนอนข้างผมอยู่ไม่ได้ลุกไปไหน เพียงแต่ตอนนี้เราดิ้นออกจากกันคนละทิศ (เพราะชักร้อน) เห็นดังนั้นผมจึงบิดขี้เกียจแล้วพาดแขนทับหน้าไอ้โอมแม่งอีกทีไม่ให้มันพูดมาก งั่ม!! "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!" ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย คนหรือหมา!!!! ผมตื่นเต็มตาเพราะเชี่ยโอมฝังเขี้ยวบนแขนผมเต็มแรง จนผมต้องศอกคางมันไปทีนึงเพราะตกใจ "โอ๊ยยย เชี่ยโน่!! กูกัดลิ้นตัวเองเลยสัด!" ก็มึงกัดแขนกูก่อนอะ เหี้ย!

Kết quả (Việt) 1:

Để một người bạn, "tôi trả lời một thời gian ngắn để xóa cách bố trí tấm hiếm khi muốn nói nhiều bởi vì tôi không biết làm thế nào để nói lý do tại sao. Cho biết damn chết tiệt phải suy nghĩ nhiều về điều này sẽ không nhớ nó vô ích. Chơi chữ rocking một gật đầu trở lại để đi xe sau trận đấu để hiển thị thẻ trong tay, dựa trên bản gốc. "Đó là một cách tự nhiên, ' một," y khwae Gu một lần nữa... "Giống như, ' như thế nào làm bạn goose ở đây. Tốt để làm sạch các tấm một gu yêu tôi, "" bởi vì "" Gu được chia cho sandan. " Để tranh luận chống lại mẫu này, mỗi bánh xe nhấn nó vẫy tay chào, lol. Lol damn chơi chữ trên thanh toán, tôi sẽ đầu ra các vấn đề kinh ngạc vì tay vòng lặp cho đến các thẻ phù hợp với xe tăng khác nhau và Huế Huế Huế XI ' Tôi đã xem xét chơi chữ cân nhắc cho dù để làm cho một bàn tay tốt của thẻ trong cùng một thời gian với các đồng bào đi lại cho tư duy đó là chỉ một vài giờ trước đó, khi một chit câu hỏi... Tôi không biết làm thế nào để yêu thương người khác, chúng tôi đang xác định nó... Nhưng tôi biết rằng chúng tôi là tất cả bạn bè và người yêu thương vui vẻ. Tôi vui mừng rằng đó là. Tôi vui rằng có là một sự chơi chữ: Các) ***และแล้วเวลานอนก็มาถึง... พวกผมก็เดิม ๆ อะครับ นอนกันเป็นพวกสุดท้ายตลอดดด มิน่าตอนเล่นไพ่อยู่ข้างล่างถึงรู้สึกว่าเงียบ ๆ ร้างผู้คนแปลก ๆ ที่ไหนได้เค้าขึ้นมานอนกันหมดแล้วนี่หว่าา เหลือแต่พวกผมเนี่ย นั่งตีไพ่ แตกไม่แตก กันอยู่ได้ (หมดตูดเลย แม่งงง) ก่อนขึ้นตึกนอน เอิ้นเดินมาหาผมกับปุณณ์ที่กำลังจะไปนอนกันอยู่แล้ว แต่เพราะเห็นสีหน้าค่อนข้างจริงจังจากเอิ้น พวกผมจึงยอมหยุดคุยด้วยแต่โดยดี (ส่วนบรรดาเหี้ยปากหมาทั้งหลายที่เดินไปก่อนยังไม่วายหันมาแซวว่าเดี๋ยวจะหายาแดงมาทำแผลให้ ถ้าเกิดกรณีพิพาทแย่งตัวผมขึ้นมา... ห่า ปากนะมึง) แต่จริง ๆ พวกมันก็แค่แซวไปงั้น ๆ อะครับ เพราะเอิ้นไม่ใช่คนอย่างนั้นซักหน่อย (รึเปล่าวะ..) เอิ้นแค่มาขอโทษปุณณ์เรื่องเกมนั้นที่ทำให้พวกผมทำสงครามเย็นกันเกือบ 2 วัน (จริง ๆ ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ สนุกดี) แน่นอนว่าไอ้พ่อพระทำตัวเป็นคนดีสุด ๆ มันรีบตบไหล่เอิ้นแล้วบอกไม่เป็นไร มันเข้าใจ แต่ยังไม่วายหันมากัดผมต่อซึ่ง ๆ หน้า "จะอีกกี่ทีโน่ก็ไม่ว่าอยู่แล้วนี่" -วยเหอะ กูทำจริงแล้วมึงจะหนาว (หึหึหึ...) แล้วก็ด้วยความที่ไอ้เอิ้นมันเป็นคนดีอะครับ เลยไม่รู้เท่าทันพวกเจ้าเล่ห์อย่างไอ้ปุณณ์ ผมคิดแล้วว่ามันมีกลิ่นแปลก ๆ ทะแม่ง ๆ ตอนที่เอิ้นยกมือไหว้ขอโทษขอโพยเราอีกรอบแล้วปุณณ์บอกว่า ถ้าอยากให้หายโกรธต้องแลกด้วยอะไรอย่างหนึ่ง... ตอนนั้นผมคิดว่ามันจะไปต่อยกันจริง ๆ อย่างที่ไอ้โอมแซวรึเปล่าวะ (แอบระแวง) แต่หลังจากรอมันสองคนที่เดินหายไปไหนไม่รู้พักใหญ่กว่าจะกลับมาได้ ผมก็พบว่า.... ป้ายชื่อไอ้เอิ้นแหว่งเรียบร้อย ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก เหี้ยแล้วมึง มึงกล้าฆ่าประธานเชียร์ ระวังเจอกองร้อยเตะสลบ ผมยืนขำไอ้เอิ้นจนท้องแข็งตอนที่มันพูดว่า "กูไม่ถามแล้วว่าโน่ตายได้ไง.... แม่ง" ฮ่า ๆๆ กูเข้าใจอารมณ์(เซ็ง) และแน่นอนว่ากว่าพวกเราจะกลับขึ้นห้องนอน ไฟก็ปิดมืดเรียบร้อยแล้ว เอิ้น ปุณณ์ ผม ค่อย ๆ ย่องเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง เพราะทุกคนหลับกันหมด แถมยังนอนกระจัดกระจายเกลื่อนกลาดอีก ผมบอกราตรีสวัสดิ์เอิ้น ก่อนจะเดินข้ามตัวพีทไปลงหลุมกลางระหว่างมันกับโอม แล้วก็คิดว่าได้เวลานอนฝันดีซักทีแต่ยังไม่ทันจะเริ่มฝันสักเรื่อง! ก็มีเงาประหลาดลึกลับมาแทรกกลางระหว่างผมกับพีทก่อน! เฮ้ย เหตุการณ์นี้มันคุ้น ๆ... ผมหรี่ตามองหน้าไอ้เลขาสภาฯที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แทรกตัวลงมาอย่างไม่สะทก "เมื่อคืนก็มึงใช่มะ!" ผมด่ามันลอดไรฟัน เห็นในความมืดว่าคู่สนทนากำลังปั้นหน้ากวนตีนชิบหาย "มั้ง.." มันตอบแค่นั้นก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วสอดแขนมาใต้หัวผม เพื่อให้ใช้หนุนแทนหมอน ผมส่ายหัวหน่าย ๆ แต่ก็ยอมหนุนแขนมันโดยดี "เจอกันในฝันนะ ฝันดีครับ" ปุณณ์กระซิบเสียงเบาก่อนจะดึงผมมากอดและประทับจูบบนหน้าผากแผ่ว ๆ ผมหลุดขำนิดนึงเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นน้องมันอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็วาดวงแขนกอดกลับ จริง ๆ ไม่เห็นจำเป็นต้องอวยพรแบบนี้เลย ผมฝันดีทุกคืนที่มีปุณณ์อยู่แล้ว =] แต่ก็ว่าตอนนอนนอนท่านั้นนะ....... ทำไมตอนเช้าตื่นมาถึงกลายเป็นว่า... ผมกำลังก่ายไอ้โอมไปซะฉิบ!? "เชี่ยโน่... ขามึงหนัก เอาออกปายย" เสียงเชี่ยโอมงึมงำ ๆ ด่าผมตอนแดดแสงเริ่มส่องมาทางหน้าต่าง แต่อากาศร้อน ๆ แบบนี้ได้ก่ายคนตัวเย็น ๆ อย่างไอ้โอมมันสบายดีนี่หว่า (โอมมันเป็นพวกตัวเย็นครับ ไม่รู้ทำไม ผมเลยชอบนอนก่ายมันเวลาร้อน ๆ มากเลย) ผมลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเห็นไอ้ปุณณ์ยังนอนข้างผมอยู่ไม่ได้ลุกไปไหน เพียงแต่ตอนนี้เราดิ้นออกจากกันคนละทิศ (เพราะชักร้อน) เห็นดังนั้นผมจึงบิดขี้เกียจแล้วพาดแขนทับหน้าไอ้โอมแม่งอีกทีไม่ให้มันพูดมาก งั่ม!! "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!" ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย คนหรือหมา!!!! ผมตื่นเต็มตาเพราะเชี่ยโอมฝังเขี้ยวบนแขนผมเต็มแรง จนผมต้องศอกคางมันไปทีนึงเพราะตกใจ "โอ๊ยยย เชี่ยโน่!! กูกัดลิ้นตัวเองเลยสัด!" ก็มึงกัดแขนกูก่อนอะ เหี้ย!