บรรยากาศของมหาวิทยาลัยคึกคักเป็นพิเ

บรรยากาศของมหาวิทยาลัยคึกคักเป็นพิเศษในช่วงเปิดเทอมใหม่ นั่นเพราะกิจกรรมรับน้องใหม่ของแต่ละคณะที่สร้างความคึกครื้นอย่างที่เป็นทุกปี

ศิลปกรรมศาสตร์ เป็นอีกหนึ่งคณะที่ขึ้นชื่อเรื่องการรับน้องที่เรียกได้ว่าจัดจ้านไปด้วยหลายอารมณ์ ไม่ว่าที่ไหนก็ขึ้นชื่อว่าเป็นอีกหนึ่งคณะที่หลายคนต่างให้ความสนใจ

“ไอ้เวร”

“เอาน่า” คำสบถสั้นๆของแจ็คสันหวังทำให้แบมแบมต้องตบไหล่ปุๆ ในขณะที่มือก็นั่งช่วยอีกฝ่ายทำแทคเพื่อเป็นคำใบ้ในการหาสายรหัสให้กับน้องปีหนึ่งนั่นแหละ

“ทำเหมือนกูว่างตายเลยให้มาทำ อาจารย์แม่งก็ล่องานสเกลใหญ่ตั้งแต่อาทิตย์แรกเลย ใจมารไปอีก”

“เห็นพี่บ่นทีไรก็ไปเผาเอาวันสุดท้ายทุกทีอ่ะ”

“เออไง เพราะงั้นกูถึงได้มานั่งทำแทคอยู่นี่ไง” แบมแบมเบ้ปากมองบน คิดในใจว่าสุดท้ายก็ดองเหมือนเดิมป่ะวะ ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะต้องชะงักมือเมื่อเหลือบเห็นว่ามีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาจับของในมือของแจ็คสันเหมือนให้หยุด พอเงยหน้าไปมองก็พบรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรส่งให้อย่างคุ้นเคย

“อ่าว ยุนฮยองมาแล้ว ดีเลยๆ” แจ็คสันระริกระรี้ออกนอกหน้าทันที ไม่รีรอชักช้าที่จะผลักกองแทค เมื่อเห็นยุนฮยอง เขารู้ความหมายของคนใจดีที่ย่อตัวนั่งอยู่ข้างๆ เออ จะได้ไปทำอะไรเท่ๆอย่างว้ากน้องสักคนไรงี้ มานั่งทำแทคอะไรแบบนี้มันไม่คูลเลย ไม่เท่ พี่หวังไม่ชอบ

“หูยยย กล้าใช้ยุนฮยองเหรอ” เสียงแซวของแบมแบมกระตุกตีนอย่างดี อดไม่ได้ที่จะแซวเพราะนอกเหนือจากเรื่องขี้เกียจจนหนีงาน เขาก็ว่ารู้สาเหตุจริงๆที่ทำให้แจ็คสันมานั่งทำของแบบนี้คืออะไร

“กูไม่ได้ใช้ ยุนฮยองเขาเต็มใจ ใช่ป่ะ?” หันไปยักคิ้วถาม อีกคนก็ทำแค่เพียงยิ้มและพยักหน้ารับจนแบมแบมอยากจะหลั่งน้ำตา โถ ทำไมช่างเป็นคนดีเบอร์นี้ ต้องมาเออออห่อหมกไปกับไอ้พี่หวังมันเนี่ย

“ยุนฮยอง!” เสียงเรียกของผู้หญิงสักคนในคณะวิ่งตรงมาอย่างรีบร้อน ทำให้เจ้าของชื่อรีบลุกขึ้นยืน จับร่างของหญิงสาวที่ดูเหนื่อยหอบ ลูบต้นแขนเบาๆ ให้ค่อยๆใจเย็นยิ้มให้อย่างอ่อนโยน จนไม่ผิดกับฉายาเจ้าชายในฝันของเจ้าตัว นั่นยิ่งทำให้แบมแบมและแจ็คสันแทบหลั่งน้ำตา

แบบว่า... ท่ามกลางหมู่มารในคณะ แสงสว่างคนดีของอีกฝ่ายช่างเจิดจ้าเหลือเกิน



“โชคดีจัง คิดว่าเธอจะไม่อยู่ซะแล้ว อาจารย์ลีให้มาตามน่ะ” ยุนฮยองยิ้มรับก่อนจะลูบหัวหญิงสาวเบาๆแทนคำขอบคุณ ช่างอ่อนโยนจนหญิงสาวใจเต้นเบาๆ ก่อนที่อีกฝ่ายจะผละออกเตรียมไปหาอาจารย์ลี

“เดี๋ยว!” ชายเสื้อถูกรั้งเบาๆ ยุนฮยองเลิกคิ้วแทนความสงสัย หญิงสาวร้อนรนหยิบตลับแป้งพับออกมา

“นายคงยุ่งๆสินะ เช็คความเรียบร้อยก่อนไหม” เธอเปิดกระจกจากในตลับ อาจารย์ลีน่ะขึ้นชื่อเรื่องความเรียบร้อย เป็นที่ฮือฮารู้กันไปทั้งคณะ เกียรติศัพท์แบบที่ว่าเคยตวาดด่าจนลั่นตึก(โครตน่าอาย) ไม่ยอมให้พรีเซนต์งานเพราะสภาพศพแต่งตัวไม่ดี หลังจากนั้นทุกคนก็มีความเข้าใจตรงกันทันทีว่าต่อให้จะปั่นงานเช้าอดนอนเป็นสัปดาห์แต่ถ้าเป็นงานของอาจารย์ลีก็ต้องผูกไทด์หวีผมปาดเจลมาพรีเซ้นต์เท่านั้น

หากแต่ยุนฮยองปฎิเสธ

ชายหนุ่มเอามือปิดกระจกแล้วดันมันคืนอย่างสุภาพ แต่ก็ไม่ลืมโค้งขอบคุณน้อยๆแล้วรีบออกไป ทิ้งให้หญิงสาวผู้หวังดีไว้กับเสียงโอดครวญของแจ็คสันที่ความหวังพังทลาย





ยุนฮยองวิ่งเหยาะๆเพื่อไปตึกอีกฝั่งของคณะ ซึ่งเป็นที่ของห้องพักครู เขาเหลือบเห็นน้องปีหนึ่งประปรายที่เริ่มทยอยมากันตามนัดจากรุ่นพี่บริเวณลานกว้างของคณะ ตัวเขาเองอยากจะเข้าร่วมด้วย ถึงอาจจะไม่ได้เป็นประโยชน์อะไร แต่เพราะมันทำให้เขาหวนนึกถึงสมัยที่ตัวเองเป็นปีหนึ่ง เขาได้รับสิ่งๆดีจากมันพอตัวก็เลยรู้สึกอยากจะลงมือทำเอง ก็ไม่รู้จะได้ทำไหมเพราะตัวเองก็ยุ่งหลายๆเรื่อง ดูจากวันนี้ที่เขาไปช่วยงานที่สโมฯ รีบทำให้เสร็จเพื่อจะได้กลับมาทำแทคสายรหัสที่แจ็คสันเป็นธุระทำให้ทั้งๆที่ตอนแรกเขาขอเป็นคนรับผิดชอบเอง

จริงๆก็รู้สึกผิดไม่น้อย ยุนฮยองรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยว่างหรอก ที่ยอมเป็นธุระทำให้นอกเหนือจากอู้งานส่วนตัวและเห็นใจเขา ก็ต้องเป็นคนๆนั้นขู่ไว้แหงๆ ยุนฮยองถอนหายใจอย่างอ่อนใจแต่ก็ยังมีรอยยิ้ม คาดโทษไว้ว่าจะขอตำหนิเมื่อได้เจอเจ้าตัว แต่ตอนนี้เขาต้องรีบไปพบอาจารย์ลีก่อน

พูดถึงอาจารย์ลีที่ขึ้นความเป๊ะในเรื่องการแต่งกายผิดกับอาจารย์ของคณะนี้คนอื่นๆ บวกกับคำทักท้วงของหญิงสาวก่อนหน้านี้ทำให้ยุนฮยองชะลอฝีเท้าหยุดลงที่ร้านกาแฟเล็กๆระหว่างทาง ในร้านมีคนบางตาทำให้เขาไม่ค่อยเขินอายที่จะใช้เงามัวๆของตัวเองจากกระจกร้าน

เขาไม่ได้รังเกียจหรืออะไรที่ปฏิเสธกระจกแป้งพับจากหญิงสาวก่อนหน้านี้ แต่เขามีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องหลีกเลี่ยง เป็นเหตุผลที่เขาไม่ได้บอกให้ใครฟังเพราะคงโดนหาบ้าซะก่อน

เขาได้มันมาหลังการสูญเสีย ดูเหมือนเป็นการแลกเปลี่ยน แต่เขาไม่ได้วอนขอมันแม้สักนิด ‘ภาพสะท้อนจากอนาคต’

เงาของกระจกไม่ได้สะท้อนแค่ภาพ สำหรับยุนฮยองมันมีมากกว่านั้น ไม่ใช่ทุกครั้ง กำหนดไม่ได้ ไม่มีกฎเกณฑ์ ไม่รู้สาเหตุ ยุนฮยองรู้เพียงแค่ว่าหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นเงาสะท้อนในกระจกที่มักพบแต่ตนเองได้เปลี่ยนไป ไม่ได้มีแค่เขา มีอะไรอย่างอื่นที่มากกว่า คงเป็นแค่ความรู้สึกเดจาวู เขาเชื่อแบบนั้น จนกระทั่งโตขึ้น และภาพสะท้อนจากกระจกในหัวของเขานั้นเป็นเรื่องราวมากยิ่งขึ้น อย่างภาพของเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งที่กำลังโดนอาจารย์ที่ปรึกษาเทศนาเสียยกใหญ่

มันจะไม่ผิดแปลกอะไร ทุกอย่างจะดูเป็นปกติถ้าปฏิทินที่เขาเห็นไม่ใช่อีกสองวันถัดมา…

ตอนแรกยุนฮยองไม่เชื่อ คิดว่าเป็นผลจากการพักผ่อนน้อยเกินไปจนในหัวสร้างภาพที่ไม่มีอยู่จริง หรือดวงตาของเขาอาจมีปัญหาแต่มันไม่ใช่ เพราะในอีกสองวันถัดมาทุกอย่างมันเกิดขึ้นจริง เพื่อนของเขาถูกจับได้ว่าทุจริตข้อสอบ และผลลัพธ์คือการติดศูนย์ไป ยุนฮยองจำไม่ได้ว่าเพื่อนของเขาโอดครวญว่าไงบ้าง เพราะสายตาจับจ้องไปยังปฏิทินที่มีตัวเลขสิบสองถูกวงกลมไว้ว่าเป็นวันส่งงาน

เงาในกระจกที่เขาเห็นเป็นภาพของอนาคต ไม่ใช่ภาพหลอนหรือสิ่งที่จิตนาการขึ้นมาเองในหัว มันจะเกิ

Kết quả (Việt) 1:

Bầu không khí đặc biệt của đại học sôi động trong thời gian quay lại trường hoạt động tốt hơn. mỗi khoa tạo sức sống mà mỗi năm.Khoa Mỹ thuật là một trong đó được gọi là được chuẩn bị với nhiều cảm xúc. Tên là một trong rất nhiều sự chú ý của giảng viên ở đâu."SFU"."Loại bỏ" Lời rủa ngắn của Jackson, Hy vọng để làm cho BAM trong khi pu vai-matong tát tay, giúp đỡ nhau làm cho các từ khóa là một gợi ý để tìm mã và các chị em một năm sau đó của nó"Giống như một cái chết, rỗng đến tiếng Telugu Đó là một quy mô lớn công ăn việc làm thu hút giáo viên maeng kể từ mặt trời đầu tiên của tất cả. Tâm ma quỷ""Tôi đã đi để xem anh trai than phiền của đốt cháy, loại bỏ những ngày cuối cùng peering eh.""Tôi sợ hãi để Kuta, night câu lạc bộ vv đã làm thaekho luôn luôn ở đây." BAM là miệng, tìm kiếm trên, những suy nghĩ cuối cùng nó ngâm nguyên vẹn pa Waleed. Trang này ít trước kinh ngạc cho một bàn tay khi cái nhìn thoáng qua, thấy rằng có ai đó đi bộ vào va li của bàn tay của Jackson, dừng lại. Đủ để tìm tốt hơn nhìn nụ cười gửi thân thiện, quen thuộc."Vịnh trong độ tuổi, bạn tốt hơn đi và tốt nahayong." Jackson Reed khỏi trang ngay lập tức rarik RA Không chậm trễ, trì hoãn sẽ đẩy chồng từ khóa. Khi tôi thấy Yu nahayong Ông biết ý nghĩa của một biên tập viên người ngồi bên cạnh Schering là để làm ví dụ mát mẻ như thế nào một guy như kanong WOW để làm thẻ này, nó không phải gọi nó là núi con hào của tôi. Anh không giống như hy vọng."Tai ยยย dám sử dụng Yu nahayong?" tiếng nói của BAM mokratuk tease chân tốt. Để trêu chọc, vì ngoài Slacker, cho đến khi Dodge. Ông biết những gì là nguyên nhân thực sự làm cho Jackson để làm những gì truy vấn này."Gu Yu nahayong không sử dụng sự sẵn lòng của mình Vâng, pa? "hỏi người đàn ông để chuyển sang đá, nó chỉ đơn giản là mỉm cười và gật đầu cho đến khi BAM khó có được rêu tỏ bình đây là lý do tại sao mọi người muốn đến với soufflé af Schering Anh hy vọng nó Union."Yu nahayong!" tiếng nói của một người phụ nữ được gọi là. Hội đồng quản trị một mẫu trong một vội vàng. Chủ sở hữu tên: dấu gạch ngang đứng lên, nắm bắt cơ thể của cô gái, xem tay đua tay nhẹ nhàng cọ xát nhẹ nhàng mỉm cười một cách bình tĩnh, nhẹ nhàng cho đến khi không tiếp tục với biệt danh hoàng tử của những giấc mơ có BAM thoát Jackson hiếm khi nhà kho.Đó... trong Antichrist, trong ánh sáng của các khác tốt những người quá nhẹ nhàng cơ khí. "Chúc may mắn, thành Long nghĩ rằng cô ấy sẽ không tồn tại. Giáo sư Lee, theo Yu nahayong, OK? "một mỉm cười trước khi nhẹ nhàng vuốt ve của cô gái đứng đầu để thay thế các từ" cảm ơn bạn, cô gái nhẹ nhàng nhảy trái tim quay phim cho đến khi nhẹ trước khi chuẩn bị rời khỏi để tìm giáo sư Lee."Bây giờ!" áo Yu bỏ lông mày thay vì nahayong, nhẹ thắt chặt hoài nghi. Đam mê gái nhặt một nhỏ gọn màn hình đầu tiên ra đến."Ông sẽ kiểm tra sina Orleans trước?" Cô mở cửa kính từ đầu. Giáo sư Lee, OK sự lanh tay được biết đến cả hai bảng thuật ngữ để vinh danh nổi tiếng đã scold cách gay gắt để kiểm duyệt cho đến khi phát hành các tòa nhà (vĩ mô rotna nhút nhát.) Không cho phép trình bày vì thời tiết xấu trang phục lễ tang. Sau đó, tất cả mọi người sẽ hiểu ngay lập tức mà sẽ phù hợp với máy xay sinh tố làm việc buổi sáng, thiếu thốn ngủ là một tuần, nhưng nếu nó là công việc của giáo sư Lee cũng muốn ràng buộc peptide, chải tóc, Pat j. behemoths sen duy nhất của chúng tôi.Nhưng từ chối Yu nahayongNgười đàn ông trẻ mất một bàn tay ra tấm gương, và sau đó đẩy nó khiêm tốn, nhưng không phải vào ban đêm, quên nó, nhờ đi ra ngoài đường cong nhỏ. Để lại cô gái moan âm thanh thực sự với hy vọng dân chủ của Jackson. ยุนฮยองวิ่งเหยาะๆเพื่อไปตึกอีกฝั่งของคณะ ซึ่งเป็นที่ของห้องพักครู เขาเหลือบเห็นน้องปีหนึ่งประปรายที่เริ่มทยอยมากันตามนัดจากรุ่นพี่บริเวณลานกว้างของคณะ ตัวเขาเองอยากจะเข้าร่วมด้วย ถึงอาจจะไม่ได้เป็นประโยชน์อะไร แต่เพราะมันทำให้เขาหวนนึกถึงสมัยที่ตัวเองเป็นปีหนึ่ง เขาได้รับสิ่งๆดีจากมันพอตัวก็เลยรู้สึกอยากจะลงมือทำเอง ก็ไม่รู้จะได้ทำไหมเพราะตัวเองก็ยุ่งหลายๆเรื่อง ดูจากวันนี้ที่เขาไปช่วยงานที่สโมฯ รีบทำให้เสร็จเพื่อจะได้กลับมาทำแทคสายรหัสที่แจ็คสันเป็นธุระทำให้ทั้งๆที่ตอนแรกเขาขอเป็นคนรับผิดชอบเองจริงๆก็รู้สึกผิดไม่น้อย ยุนฮยองรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยว่างหรอก ที่ยอมเป็นธุระทำให้นอกเหนือจากอู้งานส่วนตัวและเห็นใจเขา ก็ต้องเป็นคนๆนั้นขู่ไว้แหงๆ ยุนฮยองถอนหายใจอย่างอ่อนใจแต่ก็ยังมีรอยยิ้ม คาดโทษไว้ว่าจะขอตำหนิเมื่อได้เจอเจ้าตัว แต่ตอนนี้เขาต้องรีบไปพบอาจารย์ลีก่อนพูดถึงอาจารย์ลีที่ขึ้นความเป๊ะในเรื่องการแต่งกายผิดกับอาจารย์ของคณะนี้คนอื่นๆ บวกกับคำทักท้วงของหญิงสาวก่อนหน้านี้ทำให้ยุนฮยองชะลอฝีเท้าหยุดลงที่ร้านกาแฟเล็กๆระหว่างทาง ในร้านมีคนบางตาทำให้เขาไม่ค่อยเขินอายที่จะใช้เงามัวๆของตัวเองจากกระจกร้านเขาไม่ได้รังเกียจหรืออะไรที่ปฏิเสธกระจกแป้งพับจากหญิงสาวก่อนหน้านี้ แต่เขามีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องหลีกเลี่ยง เป็นเหตุผลที่เขาไม่ได้บอกให้ใครฟังเพราะคงโดนหาบ้าซะก่อนเขาได้มันมาหลังการสูญเสีย ดูเหมือนเป็นการแลกเปลี่ยน แต่เขาไม่ได้วอนขอมันแม้สักนิด ‘ภาพสะท้อนจากอนาคต’ เงาของกระจกไม่ได้สะท้อนแค่ภาพ สำหรับยุนฮยองมันมีมากกว่านั้น ไม่ใช่ทุกครั้ง กำหนดไม่ได้ ไม่มีกฎเกณฑ์ ไม่รู้สาเหตุ ยุนฮยองรู้เพียงแค่ว่าหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นเงาสะท้อนในกระจกที่มักพบแต่ตนเองได้เปลี่ยนไป ไม่ได้มีแค่เขา มีอะไรอย่างอื่นที่มากกว่า คงเป็นแค่ความรู้สึกเดจาวู เขาเชื่อแบบนั้น จนกระทั่งโตขึ้น และภาพสะท้อนจากกระจกในหัวของเขานั้นเป็นเรื่องราวมากยิ่งขึ้น อย่างภาพของเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งที่กำลังโดนอาจารย์ที่ปรึกษาเทศนาเสียยกใหญ่มันจะไม่ผิดแปลกอะไร ทุกอย่างจะดูเป็นปกติถ้าปฏิทินที่เขาเห็นไม่ใช่อีกสองวันถัดมา…ตอนแรกยุนฮยองไม่เชื่อ คิดว่าเป็นผลจากการพักผ่อนน้อยเกินไปจนในหัวสร้างภาพที่ไม่มีอยู่จริง หรือดวงตาของเขาอาจมีปัญหาแต่มันไม่ใช่ เพราะในอีกสองวันถัดมาทุกอย่างมันเกิดขึ้นจริง เพื่อนของเขาถูกจับได้ว่าทุจริตข้อสอบ และผลลัพธ์คือการติดศูนย์ไป ยุนฮยองจำไม่ได้ว่าเพื่อนของเขาโอดครวญว่าไงบ้าง เพราะสายตาจับจ้องไปยังปฏิทินที่มีตัวเลขสิบสองถูกวงกลมไว้ว่าเป็นวันส่งงานเงาในกระจกที่เขาเห็นเป็นภาพของอนาคต ไม่ใช่ภาพหลอนหรือสิ่งที่จิตนาการขึ้นมาเองในหัว มันจะเกิ