กฎของปีหนึ่งข้อที่ 24 : เวลาทุกอย่า

กฎของปีหนึ่งข้อที่ 24 : เวลาทุกอย่างขึ้นอยู่กับพี่ว้าก





...อาทิตย์กระพริบลืมตาตื่น




สิ่งแรกที่เห็นเพดานห้องที่ไม่คุ้น เสียงแรกที่ได้ยินคือเสียงคล้ายคนกำลังอาบน้ำ


เขาขยับกายลุกขึ้นมานั่งหัวยุ่งตาปรือบนเตียง แสงลอดส่องผ้าม่านบ่งบอกว่าเป็นเวลาเช้าแล้ว แต่สมองของเขายังคงอยู่ในสภาพชัดดาวน์ ไม่พร้อมรับวันใหม่ กำลังงัวเงียเตรียมนอนต่อ เป็นจังหวะเดียวกับที่ก้องภพเปิดประตูห้องน้ำออกมาเห็นพอดี


“พี่อาทิตย์ตื่นแล้วเหรอครับ”


คนสะลึมสะลือพยักหน้าส่ง ๆ เปิดปากหาววอดพลางถามง่วง ๆ



“อืม กี่โมงแล้ว”


“แปดโมงครึ่งครับ”



ได้ยินเวลาแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว เช้าวันอาทิตย์ปกติเขาตื่นตอนเที่ยงนู้น แต่ดันโดนปลุกด้วยเสียงอาบน้ำซะก่อน คนขี้เซาเลยเตรียมล้มตัวลงนอนบนเตียงพลางบ่นงึมงำ



“เพิ่งแปดโมงครึ่ง ยังเช้าอยู่เลย จะรีบตื่นไปไหนวะ”


“วันนี้ผมจะไปงานวันเกิดหลานสาวน่ะครับ”



คำอธิบายทำให้อาทิตย์ชะงัก ค่อย ๆ เรียกสติของตัวเองให้ลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น


...จริงด้วย เมื่อวานเขาไปเป็นเพื่อนซื้อของขวัญวันเกิดกับก้องภพ พอกลับมาก็เจอว่าห้องตัวเองน้ำท่วม เพราะท่อใต้อ่างล่างหน้าแตก เลยต้องมาอาศัยค้างคืนในห้องอีกคน แล้วก็ดันไปรู้ว่าระเบียงห้องเขาอยู่ตรงข้ามกับกันพอดี เขาเลยตัดสินใจถามคำถามนั้นออกไป จนสุดท้ายก็ได้ยินคำบางคำ



…คำบางคำที่ทำให้หัวใจสั่นไหว



แม้จะพยายามข่มตานอน ห้ามไม่ให้ตัวเองคิดมาก แต่กว่าจะหลับลงได้ก็เกือบเช้าแล้ว มันเลยส่งผลให้เขายังคงงัวเงียนอนไม่เต็มตื่น แต่ตอนนี้ทุกสิ่งค่อย ๆ เริ่มฟื้นคืน ไม่ว่าจะเป็นสติ รวมทั้งความรู้สึกบางอย่างซึ่งวนกลับมา



...ความรู้สึกที่แน่ใจว่าอีกคนคิดอะไรบางอย่างกับเขา



แค่นึกความสับสนในใจก็เริ่มเข้าจู่โจมจนเกิดอาการแปลก ๆ เขานั่งนิ่งทำตัวไม่ถูก ไม่กล้าจะสบตามองอีกฝ่าย หากก้องภพกลับตีความว่าที่เงียบไปเป็นเพราะง่วงนอน จึงเอ่ยแสดงความมีน้ำใจ



“พี่อาทิตย์ไม่ต้องรีบก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมทิ้งกุญแจสำรองไว้ให้ พี่จะนอนต่อก็ได้ครับ”


คนฟังสะดุ้งเฮือก ขยับปากพูดปฏิเสธทันควัน


“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนแล้วจะกลับหอเลย”


บอกจบก็รีบลุกขึ้นจากเตียงโดยเร็ว เผ่นแน่บไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ เดินตรงไปยังอ่างหมุนก๊อกวักน้ำขึ้นล้างหน้าล้างตา เผลอเหลือบเห็นตัวเองในกระจกที่สภาพโทรมจากการอดนอน หากก็ยังพยายามตั้งสติใหม่



...ไม่มีอะไร ก็แค่ทำตัวทุกอย่างเป็นปกติ พออาบน้ำเสร็จก็จะได้กลับหอ ไปรอช่างซ่อมห้องน้ำ แล้วจะได้หลุดพ้นจากเรื่องพวกนี้ซะที



คนมุ่งมั่นสูดลมหายใจลึก เร่งจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จเรียบร้อย ทว่าพอเขาออกมาจากห้องน้ำ กลับถูกคนที่กำลังแต่งตัวอยู่เอ่ยถาม


“พี่อาทิตย์หิวหรือยังครับ เมื่อเช้าผมไปซื้อปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้มาให้ด้วย พี่กินก่อนแล้วค่อยไปก็ได้ครับ”



เขามองเห็นน้ำเต้าหู้ร้อน ๆ กับปาท่องโก๋วางอยู่บนโต๊ะ ทั้งที่ตื่นมาก็เห็นว่าก้องภพอาบน้ำอยู่ แสดงว่าเจ้าตัวคงไปซื้อก่อนหน้านั้น หรือคิดอีกนัยหนึ่งคือก้องภพต้องตื่นเช้ามากจนมีเวลาไปตลาด ถึงแม้ใจอยากจะรีบกลับ แต่ถ้าไม่กินเลยก็อาจจะเสียน้ำใจคนซื้อมาฝาก แถมมันยังดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไรด้วย


...เอาเถอะ...ก็แค่ของกินจะไปคิดอะไรมาก



อาทิตย์จึงเปลี่ยนไปเดินหยิบถุงใส่น้ำเต้าหู้ร้อน ๆ ส่งกลิ่นหอม พลางกวาดตามองหาบางสิ่ง



“แล้วแก้วอยู่ไหนเหรอ”


“วางอยู่ตรงชั้นใกล้ตู้เย็นครับ เดี๋ยวผมไปหยิบให้”



ก้องภพอาสา พลางเดินไปหยิบแก้วมาบนชั้นมายื่นส่งให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาแกะถุงน้ำเต้าหู้


“นี่ครับพี่อาทิตย์”


คนฟังเอื้อมมือไปรับแก้ว หากเป็นจังหวะเดียวกับที่มือของอีกฝ่ายยื่นส่งให้ กลายเป็นว่าเขากำลังจับกุมมือของก้องภพโดยตรง


...สัมผัสที่แตะกันแม้เพียงเล็กน้อย ทว่ามันกลับทำให้อาทิตย์สะดุ้งเฮือก เผลอปล่อยมือทั้งสองข้าง แก้วที่ปล่อยจากมือซ้ายยังถูกก้องภพจับเอาไว้ แต่ถุงน้ำเต้าหู้ในมือขวากลับร่วงลงแตกกระจายบนพื้น


“เฮ้ย! ขอโทษ เดี๋ยวเช็ดให้”


คนตกใจรีบละล่ำละลั่กร้องขอโทษ ดีที่น้ำเต้าหู้ร้อน ๆ ไม่หกเปื้อนเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่าย แต่มันก็ยังเลอะพื้นห้องเป็นวงกว้าง กระนั้นก้องภพกลับส่ายศีรษะพูดอย่างใจเย็น


“ไม่เป็นไรครับ พี่อาทิตย์แกะถุงใหม่ไปเถอะครับ”


เจ้าตัวพูดด้วยท่าทางไม่ถือสา ก่อนเดินออกไปหลังระเบียงหยิบไม้ถูพื้นมาเช็ดทำความสะอาด ปล่อยให้อาทิตย์ยืนมองนิ่ง ๆ ตรงข้ามกับความรู้สึกข้างในที่มันสั่น เพราะเขารับรู้ได้ในนาทีนั้นว่า ต่อให้พยายามแค่ไหน ทั้งร่างกายและหัวใจ



...มันก็ไม่เป็นปกติเลยสักนิด




RTTTTTTTTTT!!


เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะความเงียบ เป็นเสียงไอโฟนของก้องภพ ซึ่งหยุดมือจากการถูพื้น แล้วหยิบมันจากกระเป๋ากางเกงกดรับ เมื่อเห็นหน้าจอโชว์ชื่อที่คุ้นเคย


“ฮัลโหล ...ครับแม่ อ้อ...ก้องกำลังจะออกครับ เดี๋ยวก้องถึงแล้วโทรหานะครับ...”


“ผมไปนะ”


ยังไม่ทันที่ก้องภพจะจบประโยคสนทนา อาทิตย์กลับพูดแทรกขึ้นมา คว้ากระเป๋า เดินเปิดประตูออกไปนอกห้อง โดยไม่ทันให้อีกคนเอ่ยลา แม้ก้องภพจะเรียกรั้งไว้ก็คล้ายไม่ทัน เพราะพอวางสายจากแม่ แล้วเปิดประตูออกไปหาที่ทางเดิน ก็ไร้เงาของอีกคนแล้ว



คนถูกทิ้งอยู่เพียงลำพังปิดประตูกลับเข้ามาในห้องตามเดิม เหลือบมองถุงน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋วางเคียงกันเหงา ๆ อยู่บนโต๊ะโดยไม่ทันได้แตะต้อง เขาอุตส่าห์ไปซื้อมาให้พี่อาทิตย์ตั้งแต่เช้า หากตอนนี้คงไม่มีโอกาสทำตามที่ตั้งใจไว้


...ความจริงเมื่อคืน เขาแทบนอนไม่หลับ ก็เพราะเผลอคิดมากกับเรื่องที่ยังค้างคาใจ ในคำถามซึ่งเขาลังเลไม่กล้าบอกกับพี่อาทิตย์ให้ได้รู้ ด้วยกลัวจะสูญเสียความสัมพันธ์ระหว่างกันไป แม้จะแอบกระซิบบอก

Kết quả (Việt) 1:

Các quy tắc của một năm tại một thời điểm 24: tất cả mọi thứ phụ thuộc vào anh trai wow click. ... Mặt trời nhấp nháy mắt tỉnh táo Điều đầu tiên mà phòng trần. Những âm thanh đầu tiên nghe là những âm thanh của một người tương tự như đang tắm. Ông là việc chuyển đổi cơ thể lên ngồi trên giường, đôi mắt, tousled đầu prue. Ánh sáng tỏa sáng thông qua một bức màn vào những giờ sáng, nhưng chỉ ra rằng bộ não của ông vẫn còn trong thời tiết rõ ràng thăng trầm. Không có ngày mới Nguangia ngủ đang được chuẩn bị để các cùng một nhịp điệu của ECHO mở ra cánh cửa phòng tắm để thấy phù hợp. "Mặt trời tỉnh dậy sau đó?" Mọi người gật salue saluem công cụ Mở miệng cho bị phá hủy hoàn toàn ngụy trang câu hỏi nguang. "Hmmm?" "Tám và một nửa giờ." Nghe thời gian sau đó để nhăn Sáng chủ nhật thông thường, ông thức dậy lúc giữa trưa, nhưng sting nun. tắm. Slacker Sao crook chuẩn bị để nằm trên giường trong khi thưởng thức phàn nàn Ngum ngành công nghiệp. "08: 00 vào buổi sáng cũng là chỉ nửa sẽ vội vàng để tỉnh táo?" "Hôm nay tôi sẽ đi sinh nhật cháu gái, OK?" Mô tả các thực hiện ngày chủ nhật một tạm dừng. Dần dần, kêu gọi ý thức của chính nó, Chuỗi sự kiện xảy ra. ... Với các Hôm qua, ông đã đi mua một người bạn một món quà sinh nhật của ECHO. Bí mật là kết thúc tốt đẹp bản thân bị ngập nước bởi vì ống dưới bồn rửa chén nứt đã phải sống trong một căn phòng khác, áp lực cho biết ông ban đối diện giữa chúng. Ông được hỏi một câu hỏi rằng, cuối cùng nghe một số từ. ... Một số từ mà làm cho trái tim rung. Mặc dù cố gắng ngủ mà không có nệm Không cho phép mình rơi vào giấc ngủ nhưng suy nghĩ về nó và nó dường như đã gần như ở tất cả, ông vẫn không hoàn toàn tỉnh táo ngủ nguangia. Nhưng bây giờ, tất cả mọi thứ dần dần khôi phục. Cho dù đó là vô thức, bao gồm cả một số cảm giác đó lặp lại. ... Cảm giác chắc chắn khác mọi người nghĩ rằng một cái gì đó với anh ta. Chỉ cần tưởng tượng sự nhầm lẫn trong những ngày đầu cho đến khi sự khởi đầu của cuộc tấn công kỳ lạ. Ông ngồi vẫn không dám không để làm cho liên hệ với mắt, nhìn nhau. Nếu echo trở lại máy bay, giải thích sự im lặng là bởi vì buồn ngủ, do đó, đề cập đến cho thấy quan tâm. "Mặt trời không cần phải vội vàng bây giờ, vì vậy tôi còn lại nó và có một chìa khóa dự phòng được cung cấp cho bạn, người Anh em?" Mọi người nghe gasp giật mình Di chuyển miệng của bạn cùng một lúc từ chối. "Bây giờ, tôi sẽ không bao giờ muốn tắm đầu tiên, và sau đó quay trở về nơi cư trú." Nói xong vội vã để vươn ra khỏi giường sớm. Lấy một khăn, và tư vấn chắc chắn nhảy vọt vào phòng tắm để đi thẳng đến vòi rửa chén, xoay mắt rửa rửa sạch với nước, Slovakia. Tôi nghĩ rằng tôi đã nhìn thấy một cái nhìn của mình trong gương, các điều kiện tốt từ thiếu thốn ngủ. Nếu ông vẫn đang cố gắng để thiết lập một tâm thức mới. ... Không có gì, chỉ cần làm cho tất cả mọi thứ như bình thường. Đủ, nó sẽ đã hoàn tất việc tắm trở lại hội trường để chờ đợi cho một repairman và phòng tắm thoát khỏi câu chuyện đầy đủ. Hít thở sâu hít vào, cam kết nhân dân, thúc đẩy kinh doanh của riêng mình, nhưng cuối cùng ông đã hoàn thành đủ để đi ra khỏi phòng tắm là những người đã mặc quần áo đặt câu hỏi. "Anh mặt trời, đói không? Khi tôi đã đi đến mua bữa sáng, trứng đậu phụ bao gồm. Em gái của ăn trước đó." Ông thấy nóng đậu hũ trứng đặt trên bàn ở phía sau được nhìn thấy tất cả là khai thác tắm thiêng liêng. Cho thấy rằng họ vẫn còn mua trước đó, hay nói cách khác echo trong nhiều bữa ăn sáng thú vị nhất thế giới cho đến khi có thời gian để thị trường. Dù cái tâm muốn vội vàng, nhưng nếu không nó có thể là hào phóng với ăn uống chất thải, người mua. , Cộng với nó cũng có thể không có vẻ tự nhiên với?... Loại bỏ việc... chỉ là những suy nghĩ của ăn uống để đi nữa. Mặt trời là bắt buộc để chọn lên các túi và sipping hấp đậu hũ mùi phân phối mắt đợt càn quét, tìm kiếm một cái gì đó. "Và sau đó kính?" "Đặt trực tiếp gần tủ lạnh mà tôi nhặt bây giờ, thưa ngài." Khai thác các tình nguyện viên máy bay và tận hưởng đi bộ để chọn lên kính gửi hàng đầu, những người sử dụng đang hăng say, cừu, túi xách của sữa đậu nành. "Trời anh em ở đây." Những người nghe để đạt được để có được kính. Nếu điều này là cùng một nhịp điệu trong tay khác trình trở thành ông bị bắt giữ trong tay của ECHO trực tiếp. ... Cảm ứng chạm nhau thậm chí một chút charmer nó lại làm cho mặt trời giật mình gasp. Vô tình thả cả hai tay. Kính rơi từ bàn tay trái cũng khai thác những chiếc máy bay bị bắt, nhưng túi sữa đậu nành trong tay, ngay xuống trên mặt đất, vỡ bí mật.

“เฮ้ย! ขอโทษ เดี๋ยวเช็ดให้”


คนตกใจรีบละล่ำละลั่กร้องขอโทษ ดีที่น้ำเต้าหู้ร้อน ๆ ไม่หกเปื้อนเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่าย แต่มันก็ยังเลอะพื้นห้องเป็นวงกว้าง กระนั้นก้องภพกลับส่ายศีรษะพูดอย่างใจเย็น


“ไม่เป็นไรครับ พี่อาทิตย์แกะถุงใหม่ไปเถอะครับ”


เจ้าตัวพูดด้วยท่าทางไม่ถือสา ก่อนเดินออกไปหลังระเบียงหยิบไม้ถูพื้นมาเช็ดทำความสะอาด ปล่อยให้อาทิตย์ยืนมองนิ่ง ๆ ตรงข้ามกับความรู้สึกข้างในที่มันสั่น เพราะเขารับรู้ได้ในนาทีนั้นว่า ต่อให้พยายามแค่ไหน ทั้งร่างกายและหัวใจ



...มันก็ไม่เป็นปกติเลยสักนิด




RTTTTTTTTTT!!


เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะความเงียบ เป็นเสียงไอโฟนของก้องภพ ซึ่งหยุดมือจากการถูพื้น แล้วหยิบมันจากกระเป๋ากางเกงกดรับ เมื่อเห็นหน้าจอโชว์ชื่อที่คุ้นเคย


“ฮัลโหล ...ครับแม่ อ้อ...ก้องกำลังจะออกครับ เดี๋ยวก้องถึงแล้วโทรหานะครับ...”


“ผมไปนะ”


ยังไม่ทันที่ก้องภพจะจบประโยคสนทนา อาทิตย์กลับพูดแทรกขึ้นมา คว้ากระเป๋า เดินเปิดประตูออกไปนอกห้อง โดยไม่ทันให้อีกคนเอ่ยลา แม้ก้องภพจะเรียกรั้งไว้ก็คล้ายไม่ทัน เพราะพอวางสายจากแม่ แล้วเปิดประตูออกไปหาที่ทางเดิน ก็ไร้เงาของอีกคนแล้ว



คนถูกทิ้งอยู่เพียงลำพังปิดประตูกลับเข้ามาในห้องตามเดิม เหลือบมองถุงน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋วางเคียงกันเหงา ๆ อยู่บนโต๊ะโดยไม่ทันได้แตะต้อง เขาอุตส่าห์ไปซื้อมาให้พี่อาทิตย์ตั้งแต่เช้า หากตอนนี้คงไม่มีโอกาสทำตามที่ตั้งใจไว้


...ความจริงเมื่อคืน เขาแทบนอนไม่หลับ ก็เพราะเผลอคิดมากกับเรื่องที่ยังค้างคาใจ ในคำถามซึ่งเขาลังเลไม่กล้าบอกกับพี่อาทิตย์ให้ได้รู้ ด้วยกลัวจะสูญเสียความสัมพันธ์ระหว่างกันไป แม้จะแอบกระซิบบอก

Kết quả (Việt) 3:

Một quy tắc thứ 24:Mọi thứ đều phụ thuộc vào thời gian của anh!Mặt trời tỏa sáng thức dậy...Đầu tiên, thấy lạ lên trần nhà.Lần đầu tiên nghe âm thanh tương tự là người đang ở trong phòng tắm.Hắn đi lên ngồi trên giường bận ngủ gật.Theo thời gian ánh sáng. Màn gợi ý.Nhưng bộ não của anh ta vẫn đang tải hình ảnh mới chưa chuẩn bị giường ngủ.Trong khoảnh khắc đó, thế giới mở cửa nhà vệ sinh ra tiếng vang."Em dậy rồi à? Tuần.Gửi người tỉnh táo, gật đầu, hỏi mở, pháo góc phần Tư buồn ngủ"À, mấy giờ rồi?""Tám giờ rưỡi.Tôi phải ngheHắn thường ngủ trong buổi sáng đến trưa ngày, tuầnTắm chứ không phải tiếng đánh thức.Thằng lười biếng. Nằm trên giường, sẵn sàng để phàn nàn."8 giờ 30 sáng thức dậy. Ở đâu?""Hôm nay sinh nhật cháu gái của tôi."Mặt trời dần dần giải thích, làm cho mình tỉnh táo, đột nhiên xảy ra chuỗi sự kiện.... Phải, hôm qua anh ta đi bạn món quà sinh nhật và tiếng vangQuay trở lại phòng tìm thấy lũ lụtBởi vì một đáy ốngSống trong một căn phòng khác.Hắn biết, và đẩy ra bên ngoài ban - công.Vậy nên anh quyết định đến hỏi này hỏi đó, lần cuối tôi nghe từ.Có điều, tim run rẩy...Mặc dù muốn ngủ, không muốn ngủ, nhưng gần hơn.Nó vẫn còn làm anh ta buồn ngủ, nhưng bây giờ mọi thứ đều không ngủ dậy, dần dần bắt đầu phục hồi, bao gồm cả cảm xúc, dù là có ý thức.Chắc là có. Anh ta một người khác nghĩ về cái gì đó.Chỉ là lòng bối rối, cho đến khi các triệu chứng bắt đầu tấn công người lạ nhìn không dám ngồi.Nếu thế giới là im lặng. Echo giải thích nói là vì sự thương xót."Anh không cần lo lắng, tuần.Tôi đưa chìa khóa cho anh ngủ. "Khi khán giả ngẫu hứng một miệng từ chối."Không cần bạn bè.