0INTRO ผมจรดนิ้วลงบนแถบ ‘ชมตัว

0
INTRO





ผมจรดนิ้วลงบนแถบ ‘ชมตัวอย่างก่อน’ เพื่อให้หน้าจอไอโฟนเครื่องสีขาวทำหน้าที่เป็นเครื่องเล่นวิดีโอ ในกรอบสี่เหลี่ยมปรากฏให้เห็นใบหน้าเรียวได้รูปของเด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นอันดับแรก เจ้าตัวยิ้มหวานให้กล้องจนตาหยีก่อนเริ่มพูด

‘สวัสดีเพื่อนๆ รอบดึกนะคร้าบ เป็นยังไงกันบ้าง.. ช่วงนี้เรียนหนักกันหรือป่าวเอ่ย ฟิวส์โคตรรรรของโคตรรรรรรเรียนหนักบวกงานเยอะเลยครับ.. อาทิตย์หน้าต้องส่งทั้งสมุดทั้งรายงาน สามสี่วิชาเลย.. แฮะๆ ตอนนี้ก็ยังปั่นไม่เสร็จ แต่วันนี้ไม่ไหวแล้ว คงต้องต่อพรุ่งนี้.. ถ้าใครมีงานค้างก็อย่าดองไว้เหมือนฟิวส์นะ ไม่ดีๆ... เดี๋ยวต้องมาปั่นดึกๆ จนสิวขึ้นแบบนี้...นี่ ดูดิ... สิวขึ้นเลยเห็นป่าวว สองเม็ดแน่ะ ฮ่าๆๆ’

ยิ่งดู ผมก็ยิ่งอมยิ้ม พลางคิดได้ใจว่าไอ้เด็กผู้ชายในคลิปนี่แม่งหล่อระดับพระกาฬจริงๆ อิอิ

‘อ้อ วันนี้ฟิวส์ใส่รีเทนเนอร์นะครับ นี่....เห็นป่ะ’ เด็กหนุ่มในหน้าจอสี่เหลี่ยมเลื่อนหน้าเข้าใกล้กล้อง แล้วฉีกยิ้มกว้างจนเห็นโครงเหล็กดัดครอบแนวฟันบนไว้ ‘ไม่ค่อยได้ใส่เลยไม่ชิน อาจจะ...พูดไม่ค่อยชัดนิดนึง แฮ่ๆ ขอโทษด้วยนะครับ... วันนี้ก็...อ่า ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่ได้มาขายของให้เจ้นะครับ เห็นว่าไวท์เทนนิ่งกับเซรั่มตัวใหม่ของยังไม่มา ตอนนี้เจ้ก็ยังอยู่เกาหลี เพราะงั้นถือว่าคลิปนี้ฟิวส์แค่อยากอัดเล่นๆ ละกัน.... ขอบ่นให้เพื่อนๆ ฟังหน่อยนะ ได้ป่ะๆ... ฮ่าฮ่า ถึงใครบอกไม่ได้ฟิวส์ก็จะบ่น ฮ่าๆๆ...’

แม้กำลังหัวเราะอยู่แต่นัยน์ตาของเด็กหนุ่มในวิดีโอวูบหมองลง ไม่ต่างอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์เครื่องหรู

‘คือ... วันนี้ฟิวส์อกหักครับ ก็...’

.

.

ผมถอนหายใจยาวเหยียด เลื่อนนิ้วปิดวิดีโอทั้งที่ยังเล่นไม่จบ ก่อนตัดสินใจ ‘ลบ’ มันทิ้ง เพราะไม่ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้ไปเพื่ออะไรก็ตาม มันก็ไม่เป็นผลดีกับใครทั้งนั้น.... แถบด้านบนสุดในหน้าจอมือถือบอกเวลาตีสองกว่าๆ อยากโทรไประบายความในใจกับไอ้พวกเพื่อนเชี่ยตอนนี้ แต่คงโดนแม่งว๊ากใส่โทษฐานรบกวนเวลานอนแน่ๆ...

ผมพ่นลมหายใจหน่ายอีกรอบแล้วล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงเหมือนคนหมดแรง ภาพต่างๆ ที่เจอในวันนี้ถูกฉายซ้ำบนเพดานกว้างราวกับกำลังทำหน้าที่เป็นจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่

แม่งเอ๊ย! ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ!!!???

ผมปาหมอนออกไปอย่างไร้จุดหมาย ก่อนหลับตาลงไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว

ทั้งที่ในใจรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องยากแค่ไหน... ผมลืมภาพนั้นไม่ได้เลย...





----------Make It Right----------

ทักทายเพื่อนๆ ชาวธัญวลัยทุกคนครับ
อ่านอินโทรไปแล้วเป็นอย่างไรบ้าง อิอิ แสดงความเห็นได้นะครับ
ยังไงก็ลองตามไปอ่านตอนที่ 1 กันด้วยนะครับ ^______^

-----

2016 repost ; เป็นแค่การรีโพสธรรมดา แก้คำผิดต่างๆ ให้ตรงกับเวอร์ชันหนังสือนิยาย และไม่ได้มีการแก้เนื้อหาเรื่องครับ

Kết quả (Việt) 1:

0.GIỚI THIỆU Mái tóc của bạn xuống trên xem trước trước khi, do đó, màn hình màu trắng iPhone máy hoạt động như một máy nghe nhạc video. Trong hình chữ nhật xuất hiện để nhìn thấy khuôn mặt của người đàn ông trẻ lần đầu tiên. Một nụ cười ngọt ngào, máy ảnh cho đến khi đôi mắt bắt đầu phát biểu trước khi Pongamia glabra. ‘สวัสดีเพื่อนๆ รอบดึกนะคร้าบ เป็นยังไงกันบ้าง.. ช่วงนี้เรียนหนักกันหรือป่าวเอ่ย ฟิวส์โคตรรรรของโคตรรรรรรเรียนหนักบวกงานเยอะเลยครับ.. อาทิตย์หน้าต้องส่งทั้งสมุดทั้งรายงาน สามสี่วิชาเลย.. แฮะๆ ตอนนี้ก็ยังปั่นไม่เสร็จ แต่วันนี้ไม่ไหวแล้ว คงต้องต่อพรุ่งนี้.. ถ้าใครมีงานค้างก็อย่าดองไว้เหมือนฟิวส์นะ ไม่ดีๆ... เดี๋ยวต้องมาปั่นดึกๆ จนสิวขึ้นแบบนี้...นี่ ดูดิ... สิวขึ้นเลยเห็นป่าวว สองเม็ดแน่ะ ฮ่าๆๆ’ ยิ่งดู ผมก็ยิ่งอมยิ้ม พลางคิดได้ใจว่าไอ้เด็กผู้ชายในคลิปนี่แม่งหล่อระดับพระกาฬจริงๆ อิอิ ‘อ้อ วันนี้ฟิวส์ใส่รีเทนเนอร์นะครับ นี่....เห็นป่ะ’ เด็กหนุ่มในหน้าจอสี่เหลี่ยมเลื่อนหน้าเข้าใกล้กล้อง แล้วฉีกยิ้มกว้างจนเห็นโครงเหล็กดัดครอบแนวฟันบนไว้ ‘ไม่ค่อยได้ใส่เลยไม่ชิน อาจจะ...พูดไม่ค่อยชัดนิดนึง แฮ่ๆ ขอโทษด้วยนะครับ... วันนี้ก็...อ่า ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่ได้มาขายของให้เจ้นะครับ เห็นว่าไวท์เทนนิ่งกับเซรั่มตัวใหม่ของยังไม่มา ตอนนี้เจ้ก็ยังอยู่เกาหลี เพราะงั้นถือว่าคลิปนี้ฟิวส์แค่อยากอัดเล่นๆ ละกัน.... ขอบ่นให้เพื่อนๆ ฟังหน่อยนะ ได้ป่ะๆ... ฮ่าฮ่า ถึงใครบอกไม่ได้ฟิวส์ก็จะบ่น ฮ่าๆๆ...’ แม้กำลังหัวเราะอยู่แต่นัยน์ตาของเด็กหนุ่มในวิดีโอวูบหมองลง ไม่ต่างอะไรกับเจ้าของโทรศัพท์เครื่องหรู ‘คือ... วันนี้ฟิวส์อกหักครับ ก็...’ . . ผมถอนหายใจยาวเหยียด เลื่อนนิ้วปิดวิดีโอทั้งที่ยังเล่นไม่จบ ก่อนตัดสินใจ ‘ลบ’ มันทิ้ง เพราะไม่ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นรู้ไปเพื่ออะไรก็ตาม มันก็ไม่เป็นผลดีกับใครทั้งนั้น.... แถบด้านบนสุดในหน้าจอมือถือบอกเวลาตีสองกว่าๆ อยากโทรไประบายความในใจกับไอ้พวกเพื่อนเชี่ยตอนนี้ แต่คงโดนแม่งว๊ากใส่โทษฐานรบกวนเวลานอนแน่ๆ... ผมพ่นลมหายใจหน่ายอีกรอบแล้วล้มตัวลงนอนแผ่บนเตียงเหมือนคนหมดแรง ภาพต่างๆ ที่เจอในวันนี้ถูกฉายซ้ำบนเพดานกว้างราวกับกำลังทำหน้าที่เป็นจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ แม่งเอ๊ย! ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ!!!??? ผมปาหมอนออกไปอย่างไร้จุดหมาย ก่อนหลับตาลงไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัว ทั้งที่ในใจรู้ดีว่ามันเป็นเรื่องยากแค่ไหน... ผมลืมภาพนั้นไม่ได้เลย... ----------Make It Right---------- ทักทายเพื่อนๆ ชาวธัญวลัยทุกคนครับอ่านอินโทรไปแล้วเป็นอย่างไรบ้าง อิอิ แสดงความเห็นได้นะครับยังไงก็ลองตามไปอ่านตอนที่ 1 กันด้วยนะครับ ^______^ ----- 2016 repost ; เป็นแค่การรีโพสธรรมดา แก้คำผิดต่างๆ ให้ตรงกับเวอร์ชันหนังสือนิยาย และไม่ได้มีการแก้เนื้อหาเรื่องครับ