สำหรับในประเทศใทย แม้ว่าได้มีการดำเ

สำหรับในประเทศใทย แม้ว่าได้มีการดำเนินการจัดทำรายงานวิเคราะห์ผลกระทบสิ่งแวดล้อม สำหรับประเภทและขนาดของโครงการพัฒนามาเป็นเวลาเกือบ 30 ปีแล้ว (ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2524) แต่คุณภาพสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิตของคนในบริเวณใกล้เคียงโครงการพัฒนาต่างๆ กลับยังคงเสื่อมโทรมลง จึงเป็นที่มาของประเด็นของความขัดแย้งระหว่างชุมชนโดยรอบโครงการพัฒนา และผู้ประกอบการเจ้าของโครงการ กรณีความขัดแย้งดังกล่าวนี้นับวันจะทวีความรุนแรงและแพร่ขยายในพื้นที่ต่างๆ มากยิ่งขึ้น การแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นแล้วมีความยุ่งยาก ซับซ้อน ตลอดจนมีค่าใช้จ่ายที่สูงมาก เมื่อแนวความคิดของ SEA เข้ามาในประเทศไทยเมื่อเกือบ 10 ปีที่ผ่านมา จึงเป็นแนวทางที่ถูกมองว่าจะเป็นเครื่องมือที่จะเป็นประโยชน์อย่างมากที่ทำให้นโยบาย แผน และโปรแกรมที่จะเกิดขึ้นเป็นที่ยอมรับมากยิ่งขึ้นเนื่องจากการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเป็นขั้นตอนที่สำคัญในกระบวนการดำเนินการ SEA ด้วยความสำคัญดังกล่าวมาแล้วภาครัฐโดยคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ ได้แต่งตั้งคณะอนุกรรมการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ (ชื่อเดิมคณะอนุกรรมการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมเชิงพื้นที่) เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2548 โดยคณะอนุกรรมการฯ มีมติเห็นควรที่จะนำ SEA มาใช้ในประเทศไทย เพื่อให้มีการประเมินศักยภาพและข้อจำกัดของสิ่งแวดล้อมตั้งแต่ขั้นการจัดทำนโยบาย แผน โปรแกรม และโครงการขนาดใหญ่ เพื่อบูรณาการมิติสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ สังคม และเทคโนโลยีอย่างสมดุล ตามแนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืน และคณะอนุกรรมการฯ มีคำสั่งแต่งตั้งคณะทำงานจัดทำรายละเอียดแนวทางการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ เมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 2549 โดยมีหน้าที่ที่สำคัญในการจัดทำรายละเอียดและตัวอย่างแนวทางการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ (SEA Guideline) ซึ่งก็ยังคงอยู่ในระหว่างการดำเนินการและการทบทวน (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2552)

จากการที่หน่วยงานภาครัฐที่ที่มีส่วนสำคัญในการวางนโยบายให้ความสำคัญกับ SEA ซึ่งเป็นเครื่องมือหนึ่งที่จะนำมาสู่การบูรณาการทั้งความคิดและการปฏิบัติการร่วมกันของหลายฝ่าย ทำให้เกิดการทำงานร่วมกันอย่างเป็นระบบ และมีกระบวนการตัดสินใจจากหลายฝ่ายอย่างมีส่วนร่วม โดยมุ่งเป้าประสงค์ของการพัฒนาที่ยั่งยืน บนศักยภาพและเงื่อนไขของการพัฒนาในระยะยาว ดังปรากฏในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 และแผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2550-2554 ที่มีข้อเสนอการพัฒนาสรุปได้ดังนี้ (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2552)

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550-2554) ยุทธศาสตร์การพัฒนาบนฐานความหลากหลายทางชีวภาพ และการสร้างความมั่นคงของฐานทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม กล่าวถึงบทบาทภาครัฐในการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การสร้างสภาพแวดล้อมที่ดี เพื่อยกระดับคุณภาพและการพัฒนาที่ยั่งยืน ให้พัฒนาประสิทธิภาพการบริหารจัดการ เพื่อลดมลพิษและควบคุมกิจกรรมที่จะส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิต โดยผลักดันให้เกิดระบบประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ ตั้งแต่ขั้นตอนของการกำหนดนโยบาย แผน และการพัฒนาระดับพื้นที่อย่างสอดคล้องกับศักยภาพในการรองรับ และการบริหารจัดการมลพิษของพื้นที่
แผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2550-2554 ได้กล่าวถึงแนวทางการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมใน 5 ปีข้างหน้า จะใช้หลักการจัดการข้อ 3 การระวังไว้ก่อน (Precautionary Principle) ซึ่งเป็นหลักการจัดการเชิงรุกที่เน้นหลักการป้องกันผลกระทบล่วงหน้า มีการสร้างระบบภูมิคุ้มกันให้กับทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะพื้นที่ที่มีระบบนิเวศที่เปราะบาง โดยให้มีการคุ้มครองรวมทั้งมีการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ ในขั้นการกำหนดนโยบาย โดยเฉพาะในกลยุทธ์ที่ 2 การเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของทุกภาคี ได้กำหนดมาตรการให้มีการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ทุกระดับ โดยผลักดันให้มีการใช้กระบวนการการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ ในทุกระดับและเลือกนโยบายหรือพื้นที่นำร่องในการจัดทำการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ เช่นการบริหารจัดการลุ่มน้ำทั้งระบบ หรือครัวของโลก และการขนส่งมวลชน เป็นต้น
และที่มีความสำคัญอย่างมากคือ คำแถลงนโยบายของรัฐบาล ฯพณฯ นายกรัฐมนตรี (นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ) เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2551 นโยบายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ข้อ 5.6 ระบุว่า “จะดำเนินการปรับปรุงกลไกการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมทั้งสร้างจิตสำนึกในการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์ โดยให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ชุมชน ประชาชน และภาคีที่เกี่ยวข้อง ในรูปของสมัชชาสิ่งแวดล้อมมีส่วนร่วมบริหารจัดการ และจัดให้มีการใช้ระบบประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมเชิงยุทธศาสตร์ เพื่อเป็นกลไกกำกับให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน” (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2552)

การดำเนินการเพื่อพัฒนากระบวนการ SEA ในประเทศไทยได้มีการดำเนินการในภาคส่วนต่างๆ บ้างแล้ว การประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ในประเทศไทยได้รับการยอมรับและมีการดำเนินการในภาคส่วนต่างๆ เช่น กรณีศึกษาโครงการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมระดับพื้นที่กรณีศึกษาเขตเศรษฐกิจชายแดนพิเศษ จังหวัดเชียงราย (โครงการได้รับการสนับสนุนโดย สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม) กรณีศึกษาโครงการการจัดการน้ำในลุ่มน้ำยม (โครงการได้รับการสนับสนุนโดย แผนงานพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ) และกรณีศึกษาในพื้นที่ 5 จังหวัดชายฝั่งทะเลภาคใต้ ประกอบด้วย จังหวัดสุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช กระบี่ พังงา และภูเก็ต (โครงการได้รับการสนับสนุนโดย สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม) เป็นต้น และในปัจจุบันโครงการขนาดใหญ่ของหลายหน่วยงานได้เริ่มทำ SEA ในขั้นตอนการศึกษาเพื่อวางแผนโครงการ

ดังนั้นสำหรับประเทศไทย SEA มีแนวโน้มอย่างสูงในการนำมาใช้เพื่อเป็นเครื่องมือในการจัดการสิ่งแวดล้อมทั้งเพื่อลดผลกระทบและความขัดแย้ง และเกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน ดังเช่นประเทศต่างๆ ทั่วโลก รวมทั้งในภูมิภาค ได้แก่ ประเทศจีน และเวียดนาม

Kết quả (Việt) 1:

Ở quốc gia đấu thầu mặc dù đã tiến hành báo cáo phân tích tác động môi trường. Đối với các loại và kích thước của các dự án phát triển trong gần 30 năm, và sau đó (2524), nhưng chất lượng môi trường và chất lượng cuộc sống của người dân ở gần đó phát triển dự án lại vẫn suy biến xuống các vấn đề về xung đột giữa các dự án phát triển cộng đồng.Chủ sở hữu và điều hành của dự án. Trong trường hợp xung đột, những ngày này là tăng cường và lan rộng ở khu vực thành phố lớn. Để khắc phục các vấn đề, sau đó có là phức tạp, cũng như chi phí rất cao. Khi các khái niệm về BIỂN ở Thái Lan gần 10 năm trước, do đó, nó là một phương pháp được coi là một công cụ mà sẽ rất hữu ích mà làm cho chính sách, kế hoạch và chương trình mà sẽ xảy ra là chấp nhận được nhiều hơn nữa vì sự tham gia của các bên liên quan của EV.Một quá trình quan trọng trong quá trình BIỂN với khu vực quan trọng, bởi môi trường quốc gia hội đồng giám sát đánh giá môi trường chiến lược (trước đây là tiểu ban về đánh giá tác động môi trường, không gian). Năm 2548-bởi 24 tháng năm, khi tiểu ban về chính phủ nên hàng đầu đất nước Thái Lan biển được áp dụng trong việc đánh giá tiềm năng và hạn chế của môi trường từ việc chuẩn bị các kế hoạch, chính sách, chương trình và dự án lớn để hội nhập kinh tế, xã hội và môi trường chiều, đổ.Công nghệ cân bằng cấu trúc liên kết dựa trên phương pháp tiếp cận để phát triển bền vững và các tiểu ban chính phủ. Lệnh là cuộc hẹn của nhóm làm việc về xây dựng hướng dẫn đánh giá môi trường chiến lược. Khi nhiệm vụ là 2549 quan trọng 7 tháng 6 vào xây dựng các hướng dẫn và mẫu đánh giá môi trường chiến lược. (BIỂN chỉ dẫn), đó là vẫn còn trong tiến bộ và xem xét các (văn phòng chính sách tài nguyên thiên nhiên và quy hoạch và môi trường, năm 2552).Từ khu vực chính phủ nơi có những chính sách quan trọng quan tâm đến BIỂN, đó là một trong những công cụ đó sẽ dẫn đến tích hợp, ý tưởng và thực tế của sự kết hợp của một số bên. Nguyên nhân của sự hợp tác có hệ thống và các quá trình quyết định từ nhiều bên trong một tập trung vào mục tiêu của phát triển bền vững. Tiềm năng và điều kiện cho sự phát triển trong dài hạn, do đó xuất hiện trong kế hoạch phát triển kinh tế và xã hội và kế hoạch quản lý chất lượng môi trường 10-2550 (2007) 2554 (2011) với các đề nghị phát triển như sau: (chính sách và lập kế hoạch các văn phòng tài nguyên và môi trường năm 2552).แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550-2554) ยุทธศาสตร์การพัฒนาบนฐานความหลากหลายทางชีวภาพ และการสร้างความมั่นคงของฐานทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม กล่าวถึงบทบาทภาครัฐในการขับเคลื่อนยุทธศาสตร์การสร้างสภาพแวดล้อมที่ดี เพื่อยกระดับคุณภาพและการพัฒนาที่ยั่งยืน ให้พัฒนาประสิทธิภาพการบริหารจัดการ เพื่อลดมลพิษและควบคุมกิจกรรมที่จะส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิต โดยผลักดันให้เกิดระบบประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ ตั้งแต่ขั้นตอนของการกำหนดนโยบาย แผน และการพัฒนาระดับพื้นที่อย่างสอดคล้องกับศักยภาพในการรองรับ และการบริหารจัดการมลพิษของพื้นที่แผนจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2550-2554 ได้กล่าวถึงแนวทางการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมใน 5 ปีข้างหน้า จะใช้หลักการจัดการข้อ 3 การระวังไว้ก่อน (Precautionary Principle) ซึ่งเป็นหลักการจัดการเชิงรุกที่เน้นหลักการป้องกันผลกระทบล่วงหน้า มีการสร้างระบบภูมิคุ้มกันให้กับทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะพื้นที่ที่มีระบบนิเวศที่เปราะบาง โดยให้มีการคุ้มครองรวมทั้งมีการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ ในขั้นการกำหนดนโยบาย โดยเฉพาะในกลยุทธ์ที่ 2 การเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของทุกภาคี ได้กำหนดมาตรการให้มีการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ทุกระดับ โดยผลักดันให้มีการใช้กระบวนการการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ ในทุกระดับและเลือกนโยบายหรือพื้นที่นำร่องในการจัดทำการประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ เช่นการบริหารจัดการลุ่มน้ำทั้งระบบ หรือครัวของโลก และการขนส่งมวลชน เป็นต้นและที่มีความสำคัญอย่างมากคือ คำแถลงนโยบายของรัฐบาล ฯพณฯ นายกรัฐมนตรี (นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ) เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2551 นโยบายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ข้อ 5.6 ระบุว่า “จะดำเนินการปรับปรุงกลไกการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมทั้งสร้างจิตสำนึกในการอนุรักษ์และการใช้ประโยชน์ โดยให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ชุมชน ประชาชน และภาคีที่เกี่ยวข้อง ในรูปของสมัชชาสิ่งแวดล้อมมีส่วนร่วมบริหารจัดการ และจัดให้มีการใช้ระบบประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมเชิงยุทธศาสตร์ เพื่อเป็นกลไกกำกับให้เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน” (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม 2552)การดำเนินการเพื่อพัฒนากระบวนการ SEA ในประเทศไทยได้มีการดำเนินการในภาคส่วนต่างๆ บ้างแล้ว การประเมินสิ่งแวดล้อมระดับยุทธศาสตร์ในประเทศไทยได้รับการยอมรับและมีการดำเนินการในภาคส่วนต่างๆ เช่น กรณีศึกษาโครงการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมระดับพื้นที่กรณีศึกษาเขตเศรษฐกิจชายแดนพิเศษ จังหวัดเชียงราย (โครงการได้รับการสนับสนุนโดย สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม) กรณีศึกษาโครงการการจัดการน้ำในลุ่มน้ำยม (โครงการได้รับการสนับสนุนโดย แผนงานพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี มูลนิธิสาธารณสุขแห่งชาติ) และกรณีศึกษาในพื้นที่ 5 จังหวัดชายฝั่งทะเลภาคใต้ ประกอบด้วย จังหวัดสุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช กระบี่ พังงา และภูเก็ต (โครงการได้รับการสนับสนุนโดย สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม) เป็นต้น และในปัจจุบันโครงการขนาดใหญ่ของหลายหน่วยงานได้เริ่มทำ SEA ในขั้นตอนการศึกษาเพื่อวางแผนโครงการVì vậy, cho BIỂN Thái Lan có khả năng cao được sử dụng để công cụ quản lý để giảm thiểu tác động môi trường và xung đột, và phát triển bền vững, như các quốc gia trên khắp thế giới, bao gồm cả vùng, bao gồm Trung Quốc và Việt Nam.

Kết quả (Việt) 2:

Ở một đất nước ใ t Mặc dù đã có tiến hành các báo cáo đánh giá tác động môi trường. Đối với các loại và kích cỡ của dự án phát triển trong gần 30 năm (từ năm 2524), nhưng chất lượng của môi trường và chất lượng cuộc sống cho các dự án phát triển ở gần đó. vẫn xấu đi Đó là một điểm tranh chấp giữa các dự án phát triển cộng đồng xung quanh. Chủ sở hữu và điều hành Nếu xung đột này đang leo thang những ngày này và lan rộng ở các khu vực khác nhau thậm chí nhiều hơn để giải quyết vấn đề, sau đó là sự phức tạp và chi phí là rất cao. Khái niệm về SEA vào Thái Lan gần 10 năm trước đây như là một cách để được coi là một công cụ mà sẽ rất hữu ích để làm cho các chính sách, kế hoạch và chương trình sẽ diễn ra là chấp nhận được, thậm chí nhiều hơn kể từ đó. sự tham gia của các bên liên quan là một bước quan trọng trong quá trình SEA, với trọng tâm là khu vực công của Hội đồng môi trường quốc gia. Ủy ban đánh giá môi trường chiến lược đã được bổ nhiệm. (Tiền thân là không gian Tiểu ban EIA) vào ngày 24 tháng năm năm 2548 bởi các Tiểu ban. Đã đồng ý để được sử dụng tại SEA. Để đánh giá tiềm năng và hạn chế của môi trường kể từ khi việc chuẩn bị của các chính sách, kế hoạch, chương trình và dự án lớn. Để tích hợp khía cạnh kinh tế, xã hội và môi trường một cách cân bằng. Theo phát triển bền vững Và các Tiểu ban Một đơn cử một nhóm làm việc để chuẩn bị hướng dẫn chi tiết để đánh giá môi trường ở cấp chiến lược, trên 07 tháng 6 năm 2549, với một vai trò quan trọng trong việc chuẩn bị các ví dụ chi tiết và hướng dẫn đánh giá môi trường ở cấp chiến lược (SEA Guideline), nơi mà nó vẫn còn. trong việc thực hiện và đánh giá. (Chính sách và Phòng Kế Hoạch Tài nguyên và Môi trường, 2552)

từ các cơ quan chính phủ là một phần của các nhà sản xuất chính sách để tập trung vào các chiến lược, đó là một trong đó sẽ dẫn đến sự hội nhập của cả tư tưởng và hành động với nhau. nhiều Nguyên nhân làm việc cùng nhau như một hệ thống. Quyết định của nhiều bên liên quan. Với mục tiêu đạt được sự phát triển bền vững. Các tiềm năng và điều kiện của sự phát triển lâu dài. Như thể hiện trong kế hoạch phát triển kinh tế và xã hội quốc gia của 10 và Kế hoạch quản lý chất lượng môi trường 2550-2554 với các dự án phát triển được tóm tắt dưới đây. (Phòng Tài nguyên và chính sách môi trường và Kế hoạch, năm 2552),

Kế hoạch Phát triển Kinh tế Xã hội Quốc lộ 10 (2550-2554 trước Công nguyên), chiến lược phát triển dựa trên đa dạng sinh học. Và sự ổn định của các nguồn tài nguyên thiên nhiên. và môi trường Vai trò của chính phủ trong việc đẩy chiến lược để tạo ra một môi trường tốt. Để nâng cao chất lượng và phát triển bền vững. Để nâng cao hiệu quả quản lý Để giảm các hoạt động gây ô nhiễm và kiểm soát có ảnh hưởng đến chất lượng cuộc sống. Bằng cách thúc đẩy một hệ thống đánh giá môi trường chiến lược. Từ quá trình xây dựng chính sách và kế hoạch phát triển khu vực phù hợp với khả năng chứa. Và quản lý các khu vực bị ô nhiễm.
Kế hoạch quản lý chất lượng môi trường 2550-2554 sẽ được thảo luận hướng dẫn cho việc quản lý các nguồn tài nguyên thiên nhiên và môi trường trong năm năm tiếp theo để thực hiện ba nguyên tắc thận trọng xử lý chúng. (Nguyên tắc phòng ngừa), đó là một nguyên tắc của quản lý chủ động nhấn mạnh tác dụng phòng ngừa trước. Hệ thống miễn dịch với các nguồn tài nguyên thiên nhiên và môi trường. Đặc biệt là ở các khu vực có hệ sinh thái mong manh. Để được bảo vệ, bao gồm cả việc đánh giá môi trường chiến lược. trong chính sách Đặc biệt trong chiến lược thứ hai để tối ưu hóa việc quản lý các nguồn tài nguyên thiên nhiên và môi trường của tất cả các bên. Thiết lập các biện pháp đánh giá môi trường chiến lược ở các cấp. Bằng cách đẩy việc sử dụng các đánh giá môi trường chiến lược. Tại tất cả các cấp và các chính sách hoặc các khu vực thí điểm để tiến hành đánh giá môi trường chiến lược. Chẳng hạn như hệ thống quản lý lưu vực sông. Hoặc Nhà bếp của thế giới Và giao thông công cộng, vv
và đó là rất quan trọng. Các tuyên bố chính sách của chính phủ của Thủ tướng Chính phủ (Abhisit Vejjajiva) vào ngày 26 tháng 12 năm 2551, Tài nguyên và môi trường tự nhiên chính sách 5.6 bang rằng họ "sẽ tiếp tục hoàn thiện cơ chế quản lý tài nguyên thiên nhiên và môi trường. Cũng như nâng cao nhận thức về bảo tồn và sử dụng. Chính quyền địa phương và các đối tác cộng đồng tham gia. Của Đại hội đồng tham gia quản lý môi trường. Và cung cấp cho việc sử dụng các đánh giá tác động môi trường chiến lược. Cơ chế để đạt được phát triển bền vững "(Văn phòng Chính sách và Quy hoạch Tài nguyên và Môi trường, 2552)

để thực hiện các bước để phát triển SEA ở Thái Lan đã được thực hiện trong các lĩnh vực khác nhau đã được đánh giá môi trường ở cấp chiến lược trong nước là. việc áp dụng và thực hiện các dự án trong các lĩnh vực khác nhau như nghiên cứu trường hợp, nghiên cứu tác động môi trường của các khu vực biên giới khu vực kinh tế đặc biệt. Chiang Rai (Dự án được hỗ trợ bởi. Tài nguyên và chính sách môi trường và Văn phòng Kế hoạch) nghiên cứu về quản lý nước ở các lưu vực tuyết tùng. (Dự án được hỗ trợ bởi. Kế hoạch phát triển các chính sách công để chất lượng cuộc sống tốt hơn. Học Quốc gia) và nghiên cứu trường hợp tại năm tỉnh ven biển bao gồm các tỉnh phía Nam. Nakhon Si Thammarat, Krabi, Phang Nga và Phuket (dự án hỗ trợ. Tài nguyên và chính sách môi trường và Văn phòng Kế hoạch, vv) và các dự án quy mô lớn hiện nay của các cơ quan khác nhau đã làm trong quá trình SEA cho dự án.

Vì vậy, đối với Thái Lan SEA rất có thể sẽ được sử dụng như một công cụ quản lý để giảm thiểu tác động môi trường và tranh cãi. Và phát triển bền vững Khi các nước trên thế giới, bao gồm cả trong khu vực, bao gồm cả Trung Quốc và Việt Nam.

Kết quả (Việt) 3:

Trên đài phát thanh quốc gia.Mặc dù đã tiến hành phân tích môi trường ảnh hưởng đến báo cáoDự án phát triển kiểu và kích thước 30 năm (gần), nhưng từ năm 1981, chất lượng môi trường và chất lượng cuộc sống của nhân dân. Dự án phát triển gần đây.Tiếp tục xấu đi.Đó là vấn đề của cuộc xung đột, xung quanh dự án phát triển cộng đồng.Dự án chủ sở hữu và chủ doanh nghiệp.Những mâu thuẫn ngày càng nghiêm trọng ở khu vực khác nhau của Lan càng khó giải quyết được vấn đề.Trong khái niệm phức tạp, và biển dành 10 năm Thái Lan.Phương pháp được coi là công cụ hữu ích cho chính sách, kế hoạch và chương trình được chấp nhận. Vì lợi ích của những người tham gia đã diễn ra liên quan đến là một bước quan trọng trong quá trình tồn tại.Ở trên, Chính phủ quốc gia Ủy ban Môi trường biển quan trọng.Bổ nhiệm Ủy ban Môi trường chiến lược đánh giáNhóm đánh giá tác động môi trường (original) bởi không gian ngày 24 tháng 5 năm 2005, Ủy ban thống nhất đồng ý nên mang theoỞ Thái Lan, biểnĐể đánh giá tiềm năng và giới hạn, từ chính sách môi trường lập kế hoạch và dự án quy mô lớn toàn bộ giai đoạn, môi trường.Xã hội công nghệ và kinh tế cân bằng, theo Ủy ban phát triển bền vữngBổ nhiệm đội, sẵn sàng chi tiết cách môi trường chiến lược đánh giá ngày 7 tháng 6 năm 2006 khi chi tiết quan trọng và có trách nhiệm thực hiện các chỉ số đánh giá môi trường chiến lược ví dụ(biển), đang trong quá trình thực hiện vẫn còn tồn tại Guideline và giám khảo.Tài nguyên thiên nhiên và môi trường văn phòng Chính sách và kế hoạch 2552)Do chính sách của chính phủ có ý nghĩa quan trọng, đó là chiếc điện thoại di động biển sẽ dẫn đến hội nhập