กระทู้: 251ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 691

กระทู้: 251
ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 691







Re: SOTUS : พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง [กฏของปีหนึ่งข้อที่ 21] 02/09/56 > P.64

«ตอบ #1906 เมื่อ02-09-2013 19:46:49 »



ถูกใจให้เป็ด +82


SOTUS : พี่ว้ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง



กฎของปีหนึ่งข้อที่ 21 : พี่ว้ากมีสิทธิ์ที่จะเลือก





ก้องภพคิดว่าตัวเองเหมือนทุกวัน…



เขาใส่เสื้อยืดตัวบางสีอ่อน ทับด้วยเสื้อคลุมสีเข้มตัวนอกตัดกัน กางเกงยีนต์ดำ รองเท้าผ้าใบหนังหุ้มข้อ เซดผมให้ตั้งขึ้นเล็กน้อย เผลอใส่น้ำหอม Armani Acqua Di Gio มานิดนึง เพราะเขาชอบกลิ่น...ก็แค่นั้น ไม่มีเหตุผลอะไรเป็นพิเศษเลยจริง ๆ


...โอเค เขายอมรับ ...มันไม่ได้เป็นเหมือนทุกวัน


เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองพิถีพิถันมากกว่าปกติ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก แต่รวมถึงความรู้สึกข้างในที่มันกระวนกระวาย ขณะรอคอยใครบางคนในห้างที่เขานัดเอาไว้ แม้จุดประสงค์การเจอ จะมีแค่การไปซื้อของเป็นเพื่อนก็ตาม



ก้องภพส่ายศีรษะให้กับความบ้าบอของตัวเอง เขาอาจเวอร์ที่ดันทำตัวตื่นเต้นเหมือนมาเดท แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้อยู่กับพี่อาทิตย์เพียงสองคน เขาเลยอยากทำตัวดี ๆ ไม่ให้พี่อาทิตย์ต้องหงุดหงิดใจอีก แต่ดูเหมือนแผนการจะไม่เป็นผล เพราะเพียงไม่นาน คนนัดก็ปรากฏตัวมาตามเวลา ก่อนเจ้าตัวจะเห็นเขายืนรออยู่แล้ว จึงเร่งฝีเท้าก้าวมาหาพร้อมขมวดคิ้วบ่น



“โทษทีรอนานมั้ย แม่งนัดซะเช้าเลย”


...สิบเอ็ดโมง ไม่ได้เรียกว่าเช้านะครับ



ก้องภพอยากอธิบาย แต่ก็หยุดปากตัวเองไว้ เมื่อเห็นท่าทางของคนตรงหน้าซึ่งแต่งกายตรงข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง


พี่อาทิตย์ใส่เสื้อยืดพิมพ์ลายเช กูวารา กางเกงยีนต์สีซีด รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าพาดบ่าคล้องไว้ด้านหลัง ทั้งทีมันติดออกจะเซอร์ ๆ แต่ไม่รู้ทำไมเขาดันคิดว่า มันดูเป็นธรรมชาติเข้ากับบุคลิกของพี่อาทิตย์ดี จนเผลอมองอยู่นานกระทั่งอีกฝ่ายทัก


“ไหน คุณจะไปซื้ออะไร”


ก้องภพจึงต้องดึงสติกลับ พลางพูดนำเข้าเรื่อง


“นิดหน่อยครับ แต่ผมอยากให้พี่อาทิตย์ช่วยเลือก”


คนบอกไม่สุดยิ้มบาง แอบกั๊กเอาไว้เหมือนเป็นความลับ แล้วค่อยเดินนำหน้าไป ปล่อยให้อาทิตย์เบ้ปาก ก้าวตามหลังอย่างหมั่นไส้ ส่วนหนึ่งเพราะหงุดหงิดกับท่าทียึกยัก แต่อีกส่วนก็เพราะวันนี้ ไอ้ 0062 มันดันแผ่ออร่าออกมามากกว่าทุกครั้ง



...เออ...กูรู้แล้วครับว่ามึงหล่อ เล่นแต่งตัวอย่างกับหลุดมาจากนิตยสารนายแบบที่ไหน กลัวไม่มีแมวมองมาทาบทามว่างั้น พอมายืนเทียบกับเขาแล้ว แม่งเหมือนคุณชายกับคนรับใช้เดินตามมาช่วยถือของชัด ๆ



แต่แม้จะนึกรำคาญใจแค่ไหน อาทิตย์ก็รู้ดีว่าไอ้เรื่องหน้าตามันแข่งบุญแข่งวาสนาไม่ได้ เขาจึงต้องจำใจก้าวตามอีกฝ่ายไปต้อย ๆ เข้าไปในโซนห้าง ขึ้นบันไดเลื่อนไปหลายชั้น จนถึงแผนกที่เต็มไปด้วยพวกของเล่น ของครีเอทไอเดียแปลก ๆ ที่เหมาะจะซื้อเป็นของขวัญ หากก้องภพไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านั้น กลับเดินตรงดิ่งไปยังชั้นวางตุ๊กตา แล้วเลือกหยิบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลใส่ชุดลูกไม้สีชมพู กับ ตุ๊กตาหมีสีขาวใส่ชุดลูกไม้สีฟ้าสุดคิกขุอาโนเนะ ถือโชว์ให้เขาเห็น พลางหันมาเอ่ยถาม



“พี่ว่าตัวไหนน่ารักกว่ากันครับ ผมจะซื้อแต่เลือกไม่ถูก”



อาทิตย์กระพริบตาปริบ มองรุ่นน้องเดือนมหาลัยถือตุ๊กตาหมีสองตัวด้วยความมึนงง ความคิดเชื่อมโยงประหลาดเริ่มเข้ามาในหัว เขาพยายามเรียบเรียงคำพูดด้วยความถนอมน้ำใจ แต่ก็ยังอดไม่ได้จะหลุดพึมพำออกไปแหยงๆ


“เออ...ผมเพิ่งรู้ว่าคุณมีรสนิยมแบบนี้”


คนที่โดนตีความไปไกลสุดกู่เผลอสะดุ้ง รีบส่ายหน้า แก้ไขความเข้าใจผิดเสียงหลง


“ไม่ใช่ครับพี่ วันพรุ่งนี้วันเกิดหลานสาวผม ผมเลยมาหาซื้อของขวัญให้”


พอได้ยินประโยคอธิบายแบบกระจ่างแจ้ง อาทิตย์จึงพยักหน้าเคลียร์ความเข้าใจ


“อ้อ...หลานคุณอายุเท่าไรแล้วล่ะ”


“ครบสามขวบครับ ลูกพี่สาวแท้ ๆ ของผมเอง”


“คุณมีพี่สาวด้วยเหรอ”


“ครับ มีสองคน อายุห่างจากผมเกือบสิบปี ผมเป็นลูกหลง แล้วพี่อาทิตย์ล่ะครับ มีพี่น้องบ้างมั้ย”


“ไม่มี ผมลูกคนเดียว”



...ก็เพราะความที่เขาเป็นลูกคนเดียวนี่แหละ เขาเลยติดนิสัยต้องรับผิดชอบอะไรหลาย ๆ อย่างเอาเอง ซึ่งบางทีมันอาจจะตรงข้ามกับก้องภพที่เป็นลูกคนสุดท้องก็ได้



อาทิตย์เพิ่งรู้ข้อมูลว่าก้องภพมีพี่สาวแถมอายุห่างกันตั้งมาก ถ้าถูกเลี้ยงมาอย่างประคมประงมในสภาพแวดล้อมแบบนั้น คงเป็นสาเหตุให้ก้องภพเป็นคนที่ดื้อเงียบ และบางครั้งก็ชอบทำอะไรเอาแต่ใจ เหมือนกับที่มันมาขอให้เขาช่วยเลือกของขวัญให้เด็กผู้หญิง โดยไม่ได้ดูสภาพรูปลักษณ์ของเขาเลยสักนิดว่ามันเข้ากับดงตุ๊กตาหวานแหววพวกนี้มั้ย


หนุ่มลุคเซอร์ถอนหายใจหน่าย ๆ พลางกวาดตามองโซนอื่นนอกเหนือไปจากที่ตัวเองยืน ซึ่งมีของเล่นแบบใหม่ ๆ วางอยู่อีกหลายมุม ก่อนจะพยายามพูดแนะนำกลาย ๆ



“คุณจะซื้อตุ๊กตาให้หลานคุณจริงเหรอ ผมว่าของเล่นอื่นมันก็มีเยอะนะ อย่างพวกเอาไว้ฝึกสมอง ฝึกพัฒนาการเด็ก ผมเคยเห็นในเน็ต มีดินน้ำมัน เลโก้ เอามาต่อเป็นนู้นนี้เหมือนจริงด้วย สมัยผมหรูสุดก็มีแค่ปืนเลเซอร์เองมั้ง ไม่เหมือนรุ่นคุณหรอก อะไร ๆ ก็พัฒนา”


คนวัยยี่สิบเอ็ดบ่นพึมพำเหมือนคนแก่ย้อนความหลังใส่รุ่นน้อง ก็เพราะพวกเด็กปีหนึ่งเกิดไม่ทันรุ่นเขา เลยรับรู้อะไรหลายอย่างมาไม่เหมือนกันรึเปล่า เขาเลยมักจะเหนื่อยใจกับความคิดของเด็กปีหนึ่งสมัยนี้ หากคำแย้งของคู่สนทนากลับทำให้ทุกสิ่งสะดุดกึก


“แต่รุ่นผมกับพี่ก็ห่างกันแค่สองปีเองนะครับ”


ความจริงที่ได้ยินทำให้อาทิตย์เพิ่งตระหนักได้ว่า สองปีมันจะพัฒนาห่างกันสักเท่าไร จริง ๆ มันก็เกิดมาในเจอเนเรอชั่นเดียวกับเขานี่หว่า ดันไปบ่นเหมือนกับว่ามันอายุน้อยกว่าเป็นสิบซะงั้น พูดง่าย ๆ ว่าแอบหน้าแตกยับ แต่เขาก็ยังพยายามโมโหกลบเกลื่อน



“แล้วไง ผมเกิดก่อนคุณ ก็เป็นพี่คุณอยู่ดี หรือคุณจะเถียง!”


“ไม

Kết quả (Việt) 1:

Bài viết diễn đàn: 251Đánh giá sự ngưỡng mộ này: 691 Re: Wow, với các tùy chọn cho anh em SOTUS: ông năm [một năm quy tắc 21] 09-02-56 > P.64. «Reply # 1906 khi 02-09-2013 19:46:49 trên»+ Vịt, 82 thích Wow, với các tùy chọn cho anh em SOTUS: ông một năm.Các quy tắc của một năm lúc 9: Wow, Anh có quyền lựa chọn. Khai thác cụ thể nghĩ mình giống như mỗi ngày... Ông đặt một số ánh sáng màu t-shirt với dark áo bên ngoài cửa tại các giao điểm của đen ngayin căng da giày sneakers Sami daphom, thiết lập một chút. Tôi đặt nước hoa Acqua Di Gio Armani đến mệt mỏi vì ông thích mùi... nó chỉ là như vậy. Có là không có lý do đặc biệt. ... Được rồi, ông đồng ý... nó không phải là giống như mỗi ngày. เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองพิถีพิถันมากกว่าปกติ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก แต่รวมถึงความรู้สึกข้างในที่มันกระวนกระวาย ขณะรอคอยใครบางคนในห้างที่เขานัดเอาไว้ แม้จุดประสงค์การเจอ จะมีแค่การไปซื้อของเป็นเพื่อนก็ตาม ก้องภพส่ายศีรษะให้กับความบ้าบอของตัวเอง เขาอาจเวอร์ที่ดันทำตัวตื่นเต้นเหมือนมาเดท แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้อยู่กับพี่อาทิตย์เพียงสองคน เขาเลยอยากทำตัวดี ๆ ไม่ให้พี่อาทิตย์ต้องหงุดหงิดใจอีก แต่ดูเหมือนแผนการจะไม่เป็นผล เพราะเพียงไม่นาน คนนัดก็ปรากฏตัวมาตามเวลา ก่อนเจ้าตัวจะเห็นเขายืนรออยู่แล้ว จึงเร่งฝีเท้าก้าวมาหาพร้อมขมวดคิ้วบ่น “โทษทีรอนานมั้ย แม่งนัดซะเช้าเลย” ...สิบเอ็ดโมง ไม่ได้เรียกว่าเช้านะครับ ก้องภพอยากอธิบาย แต่ก็หยุดปากตัวเองไว้ เมื่อเห็นท่าทางของคนตรงหน้าซึ่งแต่งกายตรงข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง

พี่อาทิตย์ใส่เสื้อยืดพิมพ์ลายเช กูวารา กางเกงยีนต์สีซีด รองเท้าผ้าใบ สะพายกระเป๋าพาดบ่าคล้องไว้ด้านหลัง ทั้งทีมันติดออกจะเซอร์ ๆ แต่ไม่รู้ทำไมเขาดันคิดว่า มันดูเป็นธรรมชาติเข้ากับบุคลิกของพี่อาทิตย์ดี จนเผลอมองอยู่นานกระทั่งอีกฝ่ายทัก


“ไหน คุณจะไปซื้ออะไร”


ก้องภพจึงต้องดึงสติกลับ พลางพูดนำเข้าเรื่อง


“นิดหน่อยครับ แต่ผมอยากให้พี่อาทิตย์ช่วยเลือก”


คนบอกไม่สุดยิ้มบาง แอบกั๊กเอาไว้เหมือนเป็นความลับ แล้วค่อยเดินนำหน้าไป ปล่อยให้อาทิตย์เบ้ปาก ก้าวตามหลังอย่างหมั่นไส้ ส่วนหนึ่งเพราะหงุดหงิดกับท่าทียึกยัก แต่อีกส่วนก็เพราะวันนี้ ไอ้ 0062 มันดันแผ่ออร่าออกมามากกว่าทุกครั้ง



...เออ...กูรู้แล้วครับว่ามึงหล่อ เล่นแต่งตัวอย่างกับหลุดมาจากนิตยสารนายแบบที่ไหน กลัวไม่มีแมวมองมาทาบทามว่างั้น พอมายืนเทียบกับเขาแล้ว แม่งเหมือนคุณชายกับคนรับใช้เดินตามมาช่วยถือของชัด ๆ



แต่แม้จะนึกรำคาญใจแค่ไหน อาทิตย์ก็รู้ดีว่าไอ้เรื่องหน้าตามันแข่งบุญแข่งวาสนาไม่ได้ เขาจึงต้องจำใจก้าวตามอีกฝ่ายไปต้อย ๆ เข้าไปในโซนห้าง ขึ้นบันไดเลื่อนไปหลายชั้น จนถึงแผนกที่เต็มไปด้วยพวกของเล่น ของครีเอทไอเดียแปลก ๆ ที่เหมาะจะซื้อเป็นของขวัญ หากก้องภพไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านั้น กลับเดินตรงดิ่งไปยังชั้นวางตุ๊กตา แล้วเลือกหยิบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลใส่ชุดลูกไม้สีชมพู กับ ตุ๊กตาหมีสีขาวใส่ชุดลูกไม้สีฟ้าสุดคิกขุอาโนเนะ ถือโชว์ให้เขาเห็น พลางหันมาเอ่ยถาม



“พี่ว่าตัวไหนน่ารักกว่ากันครับ ผมจะซื้อแต่เลือกไม่ถูก”



อาทิตย์กระพริบตาปริบ มองรุ่นน้องเดือนมหาลัยถือตุ๊กตาหมีสองตัวด้วยความมึนงง ความคิดเชื่อมโยงประหลาดเริ่มเข้ามาในหัว เขาพยายามเรียบเรียงคำพูดด้วยความถนอมน้ำใจ แต่ก็ยังอดไม่ได้จะหลุดพึมพำออกไปแหยงๆ


“เออ...ผมเพิ่งรู้ว่าคุณมีรสนิยมแบบนี้”


คนที่โดนตีความไปไกลสุดกู่เผลอสะดุ้ง รีบส่ายหน้า แก้ไขความเข้าใจผิดเสียงหลง


“ไม่ใช่ครับพี่ วันพรุ่งนี้วันเกิดหลานสาวผม ผมเลยมาหาซื้อของขวัญให้”


พอได้ยินประโยคอธิบายแบบกระจ่างแจ้ง อาทิตย์จึงพยักหน้าเคลียร์ความเข้าใจ


“อ้อ...หลานคุณอายุเท่าไรแล้วล่ะ”


“ครบสามขวบครับ ลูกพี่สาวแท้ ๆ ของผมเอง”


“คุณมีพี่สาวด้วยเหรอ”


“ครับ มีสองคน อายุห่างจากผมเกือบสิบปี ผมเป็นลูกหลง แล้วพี่อาทิตย์ล่ะครับ มีพี่น้องบ้างมั้ย”


“ไม่มี ผมลูกคนเดียว”



...ก็เพราะความที่เขาเป็นลูกคนเดียวนี่แหละ เขาเลยติดนิสัยต้องรับผิดชอบอะไรหลาย ๆ อย่างเอาเอง ซึ่งบางทีมันอาจจะตรงข้ามกับก้องภพที่เป็นลูกคนสุดท้องก็ได้



อาทิตย์เพิ่งรู้ข้อมูลว่าก้องภพมีพี่สาวแถมอายุห่างกันตั้งมาก ถ้าถูกเลี้ยงมาอย่างประคมประงมในสภาพแวดล้อมแบบนั้น คงเป็นสาเหตุให้ก้องภพเป็นคนที่ดื้อเงียบ และบางครั้งก็ชอบทำอะไรเอาแต่ใจ เหมือนกับที่มันมาขอให้เขาช่วยเลือกของขวัญให้เด็กผู้หญิง โดยไม่ได้ดูสภาพรูปลักษณ์ของเขาเลยสักนิดว่ามันเข้ากับดงตุ๊กตาหวานแหววพวกนี้มั้ย


หนุ่มลุคเซอร์ถอนหายใจหน่าย ๆ พลางกวาดตามองโซนอื่นนอกเหนือไปจากที่ตัวเองยืน ซึ่งมีของเล่นแบบใหม่ ๆ วางอยู่อีกหลายมุม ก่อนจะพยายามพูดแนะนำกลาย ๆ



“คุณจะซื้อตุ๊กตาให้หลานคุณจริงเหรอ ผมว่าของเล่นอื่นมันก็มีเยอะนะ อย่างพวกเอาไว้ฝึกสมอง ฝึกพัฒนาการเด็ก ผมเคยเห็นในเน็ต มีดินน้ำมัน เลโก้ เอามาต่อเป็นนู้นนี้เหมือนจริงด้วย สมัยผมหรูสุดก็มีแค่ปืนเลเซอร์เองมั้ง ไม่เหมือนรุ่นคุณหรอก อะไร ๆ ก็พัฒนา”


คนวัยยี่สิบเอ็ดบ่นพึมพำเหมือนคนแก่ย้อนความหลังใส่รุ่นน้อง ก็เพราะพวกเด็กปีหนึ่งเกิดไม่ทันรุ่นเขา เลยรับรู้อะไรหลายอย่างมาไม่เหมือนกันรึเปล่า เขาเลยมักจะเหนื่อยใจกับความคิดของเด็กปีหนึ่งสมัยนี้ หากคำแย้งของคู่สนทนากลับทำให้ทุกสิ่งสะดุดกึก


“แต่รุ่นผมกับพี่ก็ห่างกันแค่สองปีเองนะครับ”


ความจริงที่ได้ยินทำให้อาทิตย์เพิ่งตระหนักได้ว่า สองปีมันจะพัฒนาห่างกันสักเท่าไร จริง ๆ มันก็เกิดมาในเจอเนเรอชั่นเดียวกับเขานี่หว่า ดันไปบ่นเหมือนกับว่ามันอายุน้อยกว่าเป็นสิบซะงั้น พูดง่าย ๆ ว่าแอบหน้าแตกยับ แต่เขาก็ยังพยายามโมโหกลบเกลื่อน



“แล้วไง ผมเกิดก่อนคุณ ก็เป็นพี่คุณอยู่ดี หรือคุณจะเถียง!”


“ไม