กฎของปีหนึ่งข้อที่ 28: ใจของปีหนึ่ง

กฎของปีหนึ่งข้อที่ 28: ใจของปีหนึ่งคือใจของพี่ว้าก


...และแล้ววันคืนก็หมุนไป




ผ่านมาเกือบอาทิตย์ หลังจากงานแต่งงานของพี่ตั้มกับพี่ฝน ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มกลับมาเป็นปกติอย่างที่มันควรจะเป็น




ซึ่งสำหรับก้องภพ มันหมายถึง การเข้าสู่เทศกาลควิซนรก พรีเซนต์งานกลุ่ม ทำการบ้านรายงานจุกจิกยิบย่อย เพราะเหลือเวลาอีกแค่สามอาทิตย์พวกเขาก็จะสอบไฟนอลกันแล้ว ก่อนจะปิดภาคเรียนเทอมหนึ่ง นับเป็นครึ่งทางของการเป็นเฟรชชี่ที่รวดเร็วจนน่าใจหาย




หลังก้องภพกินข้าวเที่ยงเสร็จ เขาเลยตั้งใจจะเอาหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุดตอนทำพรีเซนต์งานกลุ่มไปคืน แล้วค่อยตรงกลับหอ เพราะช่วงบ่ายเขาไม่มีคลาสเข้าเรียนแล้ว แต่ขณะที่ในกลุ่มกำลังลุกขึ้นจากโต๊ะเพื่อเอาจานไปเก็บ เสียงไอ้เอ็มซึ่งเพิ่งวางสายจากการคุยโทรศัพท์ก็หันมาพูดกับเขา




“ก้อง เมื่อกี๊ไอ้วาดมันโทรมาหา มันบอกว่าคะแนนมิดเทอมแคลออกแล้ว แปะอยู่ตรงบอร์ดข้างลิฟต์ใต้ตึกคณะ ไปดูด้วยกันป่ะ”




วิชาแคลคูลัส 1 ขึ้นชื่อว่ายากมหาโหดและเป็นวิชาที่บอกคะแนนสอบกลางภาคช้าที่สุด จนเด็กปีหนึ่งต่างรอลุ้นระทึกจนใจหายใจคว่ำ รวมทั้งตัวก้องภพเองที่ถึงแม้จะทำข้อสอบได้เกินครึ่ง แต่กระนั้นเขาก็ยังอดกังวลไม่ได้ เพราะวิชานี้ไม่มีคะแนนเก็บใด ๆ ให้ช่วย 50 เปอร์เซ็นต์มาจากคะแนนสอบกลางภาค ส่วนอีก 50 เปอร์เซ็นต์ คือคะแนนสอบปลายภาคเน้น ๆ ดังนั้น การประกาศผลสอบมิดเทอม จึงเป็นการตัดสินชี้ชะตาของเฟรชชี่ว่าจะได้ F ไปนอนกอดในเทอมแรกหรือไม่

ก้องภพเลยเปลี่ยนแผนกะทันหัน รีบเดินกลับไปยังคณะวิศวะของตัวเองพร้อมเพื่อนในกลุ่ม มุ่งหน้าไปยังบอร์ดประกาศของคณะ ซึ่งตั้งอยู่บริเวณข้าง ๆ กับลิฟต์ขึ้นอาคารเรียน และแน่นอนว่ามีคนมุงกันอยู่เยอะตามคาดจนแทบหาที่เบียดแทรกเข้าไปไม่ได้ เขาเลยต้องปล่อยให้ไอ้เอ็มที่ตัวเล็กกว่า เป็นคนอาสาเข้าไปอ่านหารายชื่อพร้อมคะแนนของเพื่อน ๆ แทน ส่วนตัวเขาเองมายืนรออยู่ข้าง ๆ ไม่ไกล




หากด้วยปริมาณคนที่อัดแน่น ไม่ใช่แค่กีดขวางทางเดินเต็มพื้นที่ แต่ยังทำให้การโดยสารขึ้นลงลิฟต์เป็นไปด้วยความลำบาก กระทั่งเริ่มมีคนทนไม่ไหว ต้องเอ่ยปรามเสียงดังผ่ากลางขามุง




“พวกคุณมาทำอะไรตรงนี้ครับ!”




บรรดาคนฟังต่างสะดุ้ง และพอหันมาเห็นเจ้าของเสียงก็ต้องรีบแหวกทางออกให้แก๊งค์รุ่นพี่ปีสามในเสื้อช็อป ซึ่งแต่ละคนแผ่รัศมีความโหดดิบเถื่อนของพี่ว้ากไว้ครบถ้วน




โดยเฉพาะกับคนเดินนำหน้า ผู้มีตำแหน่งสำคัญเป็นถึงอดีตเฮดว้ากอาทิตย์ แม้จะปรับลุคไร้หนวดเคราและผมยาวรุงรัง หากนัยน์ตาคมกริบก็ยังสร้างความกดดัน เรียกบรรยากาศเก่า ๆช่วงรับน้องให้หวนคืนกลับมา จนเด็กปีหนึ่งต่างพากันเกรงบารมี ยกเว้นคนเพียงคนเดียว...




“พวกผมกำลังดูคะแนนสอบมิดเทอมแคลอยู่ครับ”


ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฮีโร่เจ้าประจำ ...รหัส 0062 ซึ่งก้าวนำขึ้นมาเผชิญหน้าตอบแทน ทว่าคำอธิบายไม่ได้ช่วยแก้ไขเรื่อง กลับยิ่งกระตุ้นให้อาทิตย์ตวาดดุด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดดังลั่น




“แล้วทำไมถึงไม่ยืนให้มันเป็นระเบียบครับ! หรือที่พวกผมสอนเรื่องความเป็นระเบียบวินัยให้ พวกคุณจะลืมกันไปหมดแล้ว จะต้องให้ผมรื้อฟื้นกันขึ้นมาใหม่ใช่มั้ยครับ! งั้นได้... ปีหนึ่งจัดแถว!!”




ทุกคนนิ่งอึ้งฟังคำสั่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินในตอนนี้ ถึงแม้เด็กภาควิชาอุตสาหการจะคุ้นชินกับการจัดแถวเป็นอย่างดีแล้ว แต่เด็กภาคอื่นที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับยังคงมึนงง เลยต่างพากันหันมองหน้าเลิกลั่ก ทว่ายังไม่ทันที่ใครจะเริ่มขยับ เสียงของเพื่อนข้างตัวเฮดว้ากก็กู้สถานการณ์คืนมา ด้วยการตบไหล่คนออกคำสั่งดังป๊าบ!




“เฮ้ย! ผีพี่ว้ากเข้าสิงมึงเหรอวะ บอกกันดี ๆ ก็ได้ ...ดูน้องดิ กลัวมึงหัวหดหมดแล้ว”




“ก็...ก็กูชินของกูอย่างนี้ พูดแบบอื่นมันไม่คุ้นนี่หว่า”




อาทิตย์หันไปบ่นอุบอิบกับเพื่อน...ความจริงไอ้เขาก็แค่อยากบอกให้น้องหลีกทางไปดี ๆแต่ทำไงได้คนมันเคยชินกับสถานะความเป็นเฮดว้าก ไม่ว่าจะเป็นคำพูดคำจา หรือท่าทางการแสดงออกเลยเป็นไปแบบนั้น




ซึ่งพอน้องปีหนึ่งเริ่มเข้าใจว่ามันเป็นมุกของพี่ปีสามก็ต่างพากันโล่งอก แต่ประโยคคำสั่งก็ยังคงได้ผลอยู่ เพราะคนมุงเริ่มขยับหลีกเว้นทางเดินให้คนอื่นผ่านได้สะดวกขึ้น ซ้ำยังมีน้องภาคเดินเข้ามาสมทบกับก้องภพที่ยืนอยู่ด้านหน้าพร้อมคำโอดครวญ




“โห พี่อาทิตย์เมื่อกี๊ทำเอาพวกผมตกใจหมด เกือบจะจัดเรียงแถวตอนจริง ๆ แล้วนะครับเนี่ย”




ประโยคแซวจากน้องปีหนึ่งถึงกับทำให้กลุ่มพี่ว้ากหน้าโหดหลุดเสียงหัวเราะ


...แปลกดีเหมือนกันที่เมื่อย้อนกลับไปในตอนต้นเทอม พวกน้องคงไม่กล้าแม้แต่จะสบตามอง แต่ตอนนี้พวกเขากลับพูดคุยกันอย่างสนิทสนม โดยยังคงรักษาความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องเอาไว้ได้




“แล้วตกลงคะแนนแคลภาคเราเป็นไงบ้าง”




อาทิตย์เหลือบมองบอร์ดประกาศ พลางเอ่ยเปลี่ยนหัวข้อ




“ภาคเราตกน้อยสุดครับ แถมมีคนได้ท็อปด้วยนะครับพี่”




เอ็มเป็นคนตอบแทน หลังจากอาสาฝ่าวงล้อมไปตรวจดูรายชื่อ และข่าวนี้ก็สร้างความยินดีให้พี่ปีสามจนต้องร้องอย่างถูกใจ




“เออ อย่างนี้สิถึงจะสมเป็นน้องภาคอุตฯ แต่ดูจากที่มึงว้ากน้องเมื่อกี๊ กูก็รู้แล้วล่ะว่าคะแนนน้องจะต้องผ่าน”




ข้อสันนิษฐานของเพื่อนทำเอาอาทิตย์ต้องหันไปถามกลับอย่างงง ๆ




“เกี่ยวอะไรกับว้ากด้วยวะ”




“เอ้า! ก็ถ้าพวกน้องผ่านว้ากที่พวกมึงสรรหามาได้ กูว่าต่อไปให้บุกน้ำลุยไฟอะไรมันก็ผ่านได้หมดล่ะวะ เพราะมันคงไม่มีอะไรโหดนรกฉิบหายไปมากกว่านั้นแล้ว”




ฟังไปฟังมามันชักทะแม่ง ๆ ไม่รู้ว่าตกลงกำลังชมหรือกำลังด่า อาทิตย์เตรียมอ้าปากจะตอกใส่เพื่อน ทว่าดันมีเสียงแทรกขึ้นมาเสียก่อน




“แต่ผมก็อยากลองเป็นพี่ว้ากดูบ้างนะครับ”




ไม่ใช่แค่รุ่นพี่ แต่เพื่อนรุ่นเดียวกันก็ยังเผลอมองก้องภพอย่างทึ่ง ๆ ด้วยไม่นึกว่าจะมีคนอยากยืนอยู่ในตำแหน่งสุดโหดนั้น กระทั่งเฮดว้ากต้องเอ่ยย้ำ




“คุณคิดดีแล้วเหรอ”


“ครับ ผมคิดดีแล้ว”




คำยืนยันมาพร้อมแววตาแน่วแน่และจริงจัง ซึ่งทุกคนในวงสนทนาก็สัมผัสมันได้เช่นกัน จนเพื่อนคนเดิมต้องตบบ่าอาทิตย์ด้วยความปลื้มใจ




“ดีใจด้วยว

Kết quả (Việt) 1:

Một năm của quy tắc 28: một năm của tâm là tâm trí của anh trai wow nhấp chuột.... Và sau đó xoay nó đến nay.Đối với quá khứ hầu như chủ nhật sau khi đám cưới của em gái của Gan với mưa. Tất cả mọi thứ, mọi thứ trở lại bình thường như nó nên. Nó dùng để chỉ echo thiêng liêng, mà để nhập các lễ hội đặc trưng với naughty nhau thai. Trình bày các báo cáo, bài tập ở nhà khó tính nhóm capturing tinh tế bởi vì với chỉ ba tuần, họ sẽ kỳ thi cuối cùng hoàn toàn trước khi kỳ học kỳ một tính như là một nửa của một loài tươi tốc độ trái tim bị hư hỏng. หลังก้องภพกินข้าวเที่ยงเสร็จ เขาเลยตั้งใจจะเอาหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุดตอนทำพรีเซนต์งานกลุ่มไปคืน แล้วค่อยตรงกลับหอ เพราะช่วงบ่ายเขาไม่มีคลาสเข้าเรียนแล้ว แต่ขณะที่ในกลุ่มกำลังลุกขึ้นจากโต๊ะเพื่อเอาจานไปเก็บ เสียงไอ้เอ็มซึ่งเพิ่งวางสายจากการคุยโทรศัพท์ก็หันมาพูดกับเขา“ก้อง เมื่อกี๊ไอ้วาดมันโทรมาหา มันบอกว่าคะแนนมิดเทอมแคลออกแล้ว แปะอยู่ตรงบอร์ดข้างลิฟต์ใต้ตึกคณะ ไปดูด้วยกันป่ะ”วิชาแคลคูลัส 1 ขึ้นชื่อว่ายากมหาโหดและเป็นวิชาที่บอกคะแนนสอบกลางภาคช้าที่สุด จนเด็กปีหนึ่งต่างรอลุ้นระทึกจนใจหายใจคว่ำ รวมทั้งตัวก้องภพเองที่ถึงแม้จะทำข้อสอบได้เกินครึ่ง แต่กระนั้นเขาก็ยังอดกังวลไม่ได้ เพราะวิชานี้ไม่มีคะแนนเก็บใด ๆ ให้ช่วย 50 เปอร์เซ็นต์มาจากคะแนนสอบกลางภาค ส่วนอีก 50 เปอร์เซ็นต์ คือคะแนนสอบปลายภาคเน้น ๆ ดังนั้น การประกาศผลสอบมิดเทอม จึงเป็นการตัดสินชี้ชะตาของเฟรชชี่ว่าจะได้ F ไปนอนกอดในเทอมแรกหรือไม่ก้องภพเลยเปลี่ยนแผนกะทันหัน รีบเดินกลับไปยังคณะวิศวะของตัวเองพร้อมเพื่อนในกลุ่ม มุ่งหน้าไปยังบอร์ดประกาศของคณะ ซึ่งตั้งอยู่บริเวณข้าง ๆ กับลิฟต์ขึ้นอาคารเรียน และแน่นอนว่ามีคนมุงกันอยู่เยอะตามคาดจนแทบหาที่เบียดแทรกเข้าไปไม่ได้ เขาเลยต้องปล่อยให้ไอ้เอ็มที่ตัวเล็กกว่า เป็นคนอาสาเข้าไปอ่านหารายชื่อพร้อมคะแนนของเพื่อน ๆ แทน ส่วนตัวเขาเองมายืนรออยู่ข้าง ๆ ไม่ไกลหากด้วยปริมาณคนที่อัดแน่น ไม่ใช่แค่กีดขวางทางเดินเต็มพื้นที่ แต่ยังทำให้การโดยสารขึ้นลงลิฟต์เป็นไปด้วยความลำบาก กระทั่งเริ่มมีคนทนไม่ไหว ต้องเอ่ยปรามเสียงดังผ่ากลางขามุง



“พวกคุณมาทำอะไรตรงนี้ครับ!”




บรรดาคนฟังต่างสะดุ้ง และพอหันมาเห็นเจ้าของเสียงก็ต้องรีบแหวกทางออกให้แก๊งค์รุ่นพี่ปีสามในเสื้อช็อป ซึ่งแต่ละคนแผ่รัศมีความโหดดิบเถื่อนของพี่ว้ากไว้ครบถ้วน




โดยเฉพาะกับคนเดินนำหน้า ผู้มีตำแหน่งสำคัญเป็นถึงอดีตเฮดว้ากอาทิตย์ แม้จะปรับลุคไร้หนวดเคราและผมยาวรุงรัง หากนัยน์ตาคมกริบก็ยังสร้างความกดดัน เรียกบรรยากาศเก่า ๆช่วงรับน้องให้หวนคืนกลับมา จนเด็กปีหนึ่งต่างพากันเกรงบารมี ยกเว้นคนเพียงคนเดียว...




“พวกผมกำลังดูคะแนนสอบมิดเทอมแคลอยู่ครับ”


ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฮีโร่เจ้าประจำ ...รหัส 0062 ซึ่งก้าวนำขึ้นมาเผชิญหน้าตอบแทน ทว่าคำอธิบายไม่ได้ช่วยแก้ไขเรื่อง กลับยิ่งกระตุ้นให้อาทิตย์ตวาดดุด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดดังลั่น




“แล้วทำไมถึงไม่ยืนให้มันเป็นระเบียบครับ! หรือที่พวกผมสอนเรื่องความเป็นระเบียบวินัยให้ พวกคุณจะลืมกันไปหมดแล้ว จะต้องให้ผมรื้อฟื้นกันขึ้นมาใหม่ใช่มั้ยครับ! งั้นได้... ปีหนึ่งจัดแถว!!”




ทุกคนนิ่งอึ้งฟังคำสั่งที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินในตอนนี้ ถึงแม้เด็กภาควิชาอุตสาหการจะคุ้นชินกับการจัดแถวเป็นอย่างดีแล้ว แต่เด็กภาคอื่นที่ยืนอยู่ตรงนั้นกลับยังคงมึนงง เลยต่างพากันหันมองหน้าเลิกลั่ก ทว่ายังไม่ทันที่ใครจะเริ่มขยับ เสียงของเพื่อนข้างตัวเฮดว้ากก็กู้สถานการณ์คืนมา ด้วยการตบไหล่คนออกคำสั่งดังป๊าบ!




“เฮ้ย! ผีพี่ว้ากเข้าสิงมึงเหรอวะ บอกกันดี ๆ ก็ได้ ...ดูน้องดิ กลัวมึงหัวหดหมดแล้ว”




“ก็...ก็กูชินของกูอย่างนี้ พูดแบบอื่นมันไม่คุ้นนี่หว่า”




อาทิตย์หันไปบ่นอุบอิบกับเพื่อน...ความจริงไอ้เขาก็แค่อยากบอกให้น้องหลีกทางไปดี ๆแต่ทำไงได้คนมันเคยชินกับสถานะความเป็นเฮดว้าก ไม่ว่าจะเป็นคำพูดคำจา หรือท่าทางการแสดงออกเลยเป็นไปแบบนั้น




ซึ่งพอน้องปีหนึ่งเริ่มเข้าใจว่ามันเป็นมุกของพี่ปีสามก็ต่างพากันโล่งอก แต่ประโยคคำสั่งก็ยังคงได้ผลอยู่ เพราะคนมุงเริ่มขยับหลีกเว้นทางเดินให้คนอื่นผ่านได้สะดวกขึ้น ซ้ำยังมีน้องภาคเดินเข้ามาสมทบกับก้องภพที่ยืนอยู่ด้านหน้าพร้อมคำโอดครวญ




“โห พี่อาทิตย์เมื่อกี๊ทำเอาพวกผมตกใจหมด เกือบจะจัดเรียงแถวตอนจริง ๆ แล้วนะครับเนี่ย”




ประโยคแซวจากน้องปีหนึ่งถึงกับทำให้กลุ่มพี่ว้ากหน้าโหดหลุดเสียงหัวเราะ


...แปลกดีเหมือนกันที่เมื่อย้อนกลับไปในตอนต้นเทอม พวกน้องคงไม่กล้าแม้แต่จะสบตามอง แต่ตอนนี้พวกเขากลับพูดคุยกันอย่างสนิทสนม โดยยังคงรักษาความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องเอาไว้ได้




“แล้วตกลงคะแนนแคลภาคเราเป็นไงบ้าง”




อาทิตย์เหลือบมองบอร์ดประกาศ พลางเอ่ยเปลี่ยนหัวข้อ




“ภาคเราตกน้อยสุดครับ แถมมีคนได้ท็อปด้วยนะครับพี่”




เอ็มเป็นคนตอบแทน หลังจากอาสาฝ่าวงล้อมไปตรวจดูรายชื่อ และข่าวนี้ก็สร้างความยินดีให้พี่ปีสามจนต้องร้องอย่างถูกใจ




“เออ อย่างนี้สิถึงจะสมเป็นน้องภาคอุตฯ แต่ดูจากที่มึงว้ากน้องเมื่อกี๊ กูก็รู้แล้วล่ะว่าคะแนนน้องจะต้องผ่าน”




ข้อสันนิษฐานของเพื่อนทำเอาอาทิตย์ต้องหันไปถามกลับอย่างงง ๆ




“เกี่ยวอะไรกับว้ากด้วยวะ”




“เอ้า! ก็ถ้าพวกน้องผ่านว้ากที่พวกมึงสรรหามาได้ กูว่าต่อไปให้บุกน้ำลุยไฟอะไรมันก็ผ่านได้หมดล่ะวะ เพราะมันคงไม่มีอะไรโหดนรกฉิบหายไปมากกว่านั้นแล้ว”




ฟังไปฟังมามันชักทะแม่ง ๆ ไม่รู้ว่าตกลงกำลังชมหรือกำลังด่า อาทิตย์เตรียมอ้าปากจะตอกใส่เพื่อน ทว่าดันมีเสียงแทรกขึ้นมาเสียก่อน




“แต่ผมก็อยากลองเป็นพี่ว้ากดูบ้างนะครับ”




ไม่ใช่แค่รุ่นพี่ แต่เพื่อนรุ่นเดียวกันก็ยังเผลอมองก้องภพอย่างทึ่ง ๆ ด้วยไม่นึกว่าจะมีคนอยากยืนอยู่ในตำแหน่งสุดโหดนั้น กระทั่งเฮดว้ากต้องเอ่ยย้ำ




“คุณคิดดีแล้วเหรอ”


“ครับ ผมคิดดีแล้ว”




คำยืนยันมาพร้อมแววตาแน่วแน่และจริงจัง ซึ่งทุกคนในวงสนทนาก็สัมผัสมันได้เช่นกัน จนเพื่อนคนเดิมต้องตบบ่าอาทิตย์ด้วยความปลื้มใจ




“ดีใจด้วยว